Expeditie Robinson in Bigi Pan

Ja, inderdaad. We zijn afgelopen weekend naar Bigi Pan geweest. Maar voordat we zaterdag in alle vroegten vertrokken gingen we vrijdagavond nog met Eline (huisbazin) uit eten bij Blauwgrond. Dit is een straat in het noorden van Paramaribo met veel Javaanse eettentjes. We liepen hier verschillende restaurantjes binnen, maar bij veel was bijna alles uitverkocht. Uiteindelijk dachten we een leuke plek gevonden te hebben, maar toen het eten werd opgediend viel dit toch een beetje tegen. Het was vet. Heel vet. Zo vet dat je gezicht erin weerspiegelde. Ondanks dat maakten we er toch een gezellige avond van. De volgende ochtend ging de wekker weer vroeg voor onze trip naar Bigi Pan. Dit begon met een lichte tegenvaller. De auto van de chauffeur had een lekke band en kwam dus pas drie kwartier later. Ach, dan konden wij nog even wakker worden. We reden drieëneenhalf uur richting Nickerie door verschillende landschappen. Toen we op een gegeven moment door de polder reden dachten we even thuis te zijn. Bij Nickerie werden we opgewacht door de zoon van Stephanie (eigenaresse van de lodge waar we zouden verblijven). Met hem gingen we in een korjaal de rivier op. We werden echter na tien minuten afgezet aan de kant waarna de boot wegvoer. We keken elkaar verrast en verbaasd aan waarop iemand zei: 'Welkom bij Expeditie Robinson'. Deze opmerking werd nog eens bevestigd toen de boot even verder aan kwam varen en wij deze de heuvel op moesten trekken. Aan de andere kant van de heuvel was het kanaal dat zou leiden naar het meer van Bigi Pan. Toen we met z'n allen de proef gewonnen hadden voeren we drie kwartier over het kanaal. We zagen al een aantal rode ibissen (knal rode vogels) meerdere zilverreigers, ijsvogels en moerasbuizerds. Midden op het meer stonden een aantal huisjes en één daarvan was de lodge waarin wij dit weekend zouden verblijven. Hier probeerden we uiteraard gelijk de hangmatten uit en na goedkeuring aten we een heerlijke lunch. De extra opgedane energie gebruikten we gelijk om te kajakken op het meer tegen de sterke wind in. Pas toen we daarna gingen zwemmen kwamen we erachter dan het mega diepe water maar 40 centimeter bleek te zijn met een zeer drassige kleibodem. Een moddergevecht was onvoorkomelijk. Aan het eind van de dag gingen we met de korjaal verder het meer op waar we flamingo's en vliegende vissen zagen en kolonies rode ibissen en zilverreigers die naar hun slaapplaats vlogen. En het geluk hadden wij dat onze bootsman wist waar deze slaapplaats was. Op deze plek zagen we duizenden vogels door elkaar, de één nog harder kwetterend dan de ander. De zonsondergang tegemoet vaarden we verder over het meer waar ook nog de visnetten werden leeggehaald. Want er moest nog een heerlijk diner klaargemaakt worden. Sarissa hielp de kok met het maken van Barra's, Tilapia en Saotosoep. We werden tijdens het eten verrast met de komst van Stephanie met een kaaiman in haar handen. Ze had ons eerder gewaarschuwd dat kaaimannen vangen moeilijk zou worden met de volle maan, de tijd van het jaar en het feit dat ze al een week geen had gevonden. Het was bijzonder zo'n dier van dichtbij te zien en vast te houden. Maar er zijn nog meer gevaarlijke dieren in Bigi Pan. Na het eten gingen we met de korjaal erop uit om op zoek te gaan naar slangen. We vonden er uiteindelijk twee in de bomen. Het waren Labaria's waarvan een beet onbehandeld fataal is.  De dag zou niet goed afgesloten zijn als er niet nog een fantastische party was. En dus kwam de Borgoe, bier en wijn op tafel en ging zelfs de discobal aan. Toch waren we allemaal veel te rozig om het belachelijk laat te maken. Sarissa sliep wederom in een hangmat en Reinie in een bed, maar we hadden allebei slecht geslapen. Het was koud en het waaide door de vloer en de muren heen. We deden samen om kwart over zes nog een poging de zonsopkomst te zien, maar het was te bewolkt. Reinie besloot dus lekker terug haar nestje in te duiken en Sarissa ging enthousiast voor ons allemaal ontbijt klaar maken. Bakabana's, scrambled eggs en watermeloen werden ons aangeboden. Het smaakte heerlijk. Een tripje naar de Atlantische Oceaan zat er vandaag helaas niet in vanwege de lage stand van het water, maar van deze vrije tijd maakten wij dankbaar gebruik door heerlijk te chillen op de pier. Sarissa leerde vis fileren die we later met de lunch hebben gegeten. Sarissa kreeg het voor elkaar de sfeer te verpesten door iemands liefdesverklaring af te wijzen met als gevolg dat met de eilandraad iedereen zichzelf vrijwillig aanbood in de eerstvolgende korjaal naar Nickerie te stappen. De boot hoefde dit keer niet over de heuvel getrokken te worden, maar nam zelf een aanloopje. In de auto terug naar Paramaribo sliepen we allemaal een paar uur bij in de bevriezende airco.
We zijn weer een prachtige ervaring rijker!

Check the pictures!!