Vandaag is dan toch echt mijn laatste dag in Suriname aangebroken. Ik zal vandaag echt afscheid moeten gaan nemen van al mijn lieve vrienden en zal ze zeker gaan missen. We gaan er vanavond nog een gezellig avondje van maken maar daarna zal ik dan echt vertrekken naar het heerlijke Curacao.
De laatste twee weken heb ik nog optimaal van mijn tijd hier genoten.
Allereerst hebben Reinie en ik onze stage met een goede beoordeling afgesloten. Wij waren hier erg blij mee en hebben een hoop ervaring opgedaan bij de JTV. We hebben veel meer kunnen doen dan we ooit hadden gedacht. Ter afsluiting hebben we een aantal etentjes gehad met collega's en zijn zelfs naar een Hindoestaanse bruiloft geweest. Een bijzondere ervaring en een eer om erbij aanwezig te mogen zijn.
Daarnaast heb ik nog een aantal uitstapjes gemaakt. Ik ben samen met Andrea en Vera naar Domburg gefietst, waar we heerlijke kibbeling op hebben en ik eindelijk mijn eerste Dawet (roze,zoet kokos drankje) gedronken heb. Ook ben ik samen met Sanne, Ginny en Andrea naar Brownsberg geweest. We hebben hier genoten van een prachtig uitzicht en mooie watervallen. Om de watervallen te kunnen zien moesten we een redelijk zware wandeltocht overleven, maar het was het zeker waard. De waterval zorgde voor de nodige afkoeling. Ik ben ook naar Fort Zeelandia geweest samen Reinie, Ferdy en Andre. Een uitstapje dat je moet doen als je in Paramaribo bent. Even een lesje geschiedenis, niet mijn beste vak.;) Als laatste ben ik naar Paramaribo Zoo geweest, een niet al te grote dierentuin in Paramaribo, maar leuk om een keer geweest te zijn.
Naast uitstapjes heb ik ook een hoop feestjes en gezellige etentjes gehad. Met als hoogtepunten de party boot van mijn Amerikaanse vrienden, salsa avonden bij de Havana, Touché en mijn eigen afscheidsdiner/kerstdiner.
Het kerstgevoel heb ik helaas niet gehad. Het is hier te warm en de afwezigheid van familie werkt ook niet mee. Wel heb ik een heerlijke kerstdiner gehad met vrienden en zijn we met z'n alle naar de nachtmis geweest in de Sint Petrus en Paulus Kathedraal, één van de grootste houten kathedralen van Zuid-Amerika.
Ik ben erg tevreden met mijn stageperiode hier in het warme Suriname. In het begin wist ik niet goed wat te verwachten en was erg bang dat ik heimwee zou krijgen naar mijn familie en vrienden. Dit viel mij alles mee. Al snel had ik een hoop vrienden gemaakt en de stage had een trage start maar eenmaal begonnen ging het erg vlot. We hebben veel kinderen kunnen behandelen en zo erg veel geleerd. Ik heb veel van het land kunnen zien en zo Suriname op verschillende manieren leren kennen. Één van de mooiste ervaringen is het vrijwilligerswerk in Botopasi samen met tandarts Terborg en het team van dentalcare everywhere. Ik had dit niet willen missen en hoop dit in de toekomst vaker te kunnen doen.
Tot slot wil ik alle sponsoren, tandarts Terborg en begeleiding van de JTV bedanken. Mede dankzij hun heb ik deze prachtige periode mee kunnen maken.
Nu ga ik nog even genieten van mijn laatste dagje hier en dan door naar Curacao!
Bedankt voor het lezen van onze blog en vergeet niet nog ff de laatste foto's te bekijken.
Liefs,
Sarissa
zaterdag 27 december 2014
Bye bye Suriname, hello Curaçao! (blog Reinie)
De laatste dagen bij de JTV waren aangebroken. Dit hield ook in dat het bijna kerst was en dat betekende: uiteten en feestjes. Eerst gingen we uiteten met de collega's van de Kennedy poli en twee dagen later met alle poli's van de zuidelijke regio. We werden verwend met afscheidscadeautjes en we vonden het allemaal jammer dat we weg gingen, maar het was een heel gezellige avond. Uiteten met Surinamers betekent vooral veel eten. En wat er over is, gaat mee naar huis. En als er niks over is, bestel je nog iets om mee naar huis te nemen. Dat vond ik erg grappig om te zien. Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor een bruiloftreceptie van een Hindoestaanse collega. Het was bijzonder dit mee te maken, want met alle tradities gaat dit wel even anders dan een Hollandse bruiloft.
Zondag waagde ik voor de vierde keer een poging om naar Fort Zeelandia te gaan en eindelijk met succes. We kregen een rondleiding door het Fort en veel uitleg over de geschiedenis van het gebouw en Suriname. In het verleden is het een tijdje niet open geweest als museum, maar ik vind het goed dat dat nu wel weer zo is, want het gebouw zelf is al een mooi museumstuk.
De twee dagen die volgden besteedde ik vooral aan het maken van m'n verslagen voor de afronding van m'n stage. Tussendoor heb ik m'n vader uitgezwaaid, omdat die voor de kerst weer terug ging naar Nederland. Ook zijn we voor een eindbeoordeling van onze stage bij de onderwijscoördinator van de JTV geweest. Het was een leuk en goed gesprek en we waren blij te horen dat onze stage met een 'goed' is beoordeeld. Dit hebben we uiteraard met taart gevierd.
De kerst stond toen voor de deur en dus ben ik met Ferdy voor een paar dagen weer naar De Plantage Commewijne vertrokken. Heerlijk weer een paar dagen uit de stad. Ik ben zelf niet echt een stadsmens (wat een verrassing, he) dus ik vond het heerlijk weer even in de natuur te zijn en weg van al die herrie. Stage afgerond, onderzoek afgerond en twee kerstdagen, dus het was eigenlijk gewoon vakantie. Dus lekker ontspannen, hier en daar wat fotograferen of filmen en vooral lekker eten! Op klaarlichte dag liep hier ook nog een gordeldier voor mijn neus langs dus ik kon mijn geluk niet op. Tweede Kerstdag stapten we op een bootje richting Braamspunt waar we dolfijnen keken (met dank aan Kimberley!) We hadden gelukkig mooi weer en er waren veel dolfijnen die rond onze boot sprongen en rondzwommen. Vanaf hier keken we ook de zonsondergang en ik vond dit een mooi afscheid van Suriname.
Want na bijna drie maanden is het dan toch zover. 32 tandartsen onderzocht en precies 200 kinderen behandeld. Veel gedaan, veel gezien en veel meegemaakt. Vandaag is het koffers pakken en de laatste mensen gedag zeggen, want morgenochtend om negen uur zit ik in m'n bikini op het prachtige witte strand van Curaçao.
Ik wil iedereen bedanken die ons gevolgd heeft en met ons meegeleefd heeft. Suriname was een bijzondere ervaring die ik nooit meer zal vergeten.
P.S. Vergeet de laatste foto's niet even te bekijken ;-)
Zondag waagde ik voor de vierde keer een poging om naar Fort Zeelandia te gaan en eindelijk met succes. We kregen een rondleiding door het Fort en veel uitleg over de geschiedenis van het gebouw en Suriname. In het verleden is het een tijdje niet open geweest als museum, maar ik vind het goed dat dat nu wel weer zo is, want het gebouw zelf is al een mooi museumstuk.
De twee dagen die volgden besteedde ik vooral aan het maken van m'n verslagen voor de afronding van m'n stage. Tussendoor heb ik m'n vader uitgezwaaid, omdat die voor de kerst weer terug ging naar Nederland. Ook zijn we voor een eindbeoordeling van onze stage bij de onderwijscoördinator van de JTV geweest. Het was een leuk en goed gesprek en we waren blij te horen dat onze stage met een 'goed' is beoordeeld. Dit hebben we uiteraard met taart gevierd.
De kerst stond toen voor de deur en dus ben ik met Ferdy voor een paar dagen weer naar De Plantage Commewijne vertrokken. Heerlijk weer een paar dagen uit de stad. Ik ben zelf niet echt een stadsmens (wat een verrassing, he) dus ik vond het heerlijk weer even in de natuur te zijn en weg van al die herrie. Stage afgerond, onderzoek afgerond en twee kerstdagen, dus het was eigenlijk gewoon vakantie. Dus lekker ontspannen, hier en daar wat fotograferen of filmen en vooral lekker eten! Op klaarlichte dag liep hier ook nog een gordeldier voor mijn neus langs dus ik kon mijn geluk niet op. Tweede Kerstdag stapten we op een bootje richting Braamspunt waar we dolfijnen keken (met dank aan Kimberley!) We hadden gelukkig mooi weer en er waren veel dolfijnen die rond onze boot sprongen en rondzwommen. Vanaf hier keken we ook de zonsondergang en ik vond dit een mooi afscheid van Suriname.
Want na bijna drie maanden is het dan toch zover. 32 tandartsen onderzocht en precies 200 kinderen behandeld. Veel gedaan, veel gezien en veel meegemaakt. Vandaag is het koffers pakken en de laatste mensen gedag zeggen, want morgenochtend om negen uur zit ik in m'n bikini op het prachtige witte strand van Curaçao.
Ik wil iedereen bedanken die ons gevolgd heeft en met ons meegeleefd heeft. Suriname was een bijzondere ervaring die ik nooit meer zal vergeten.
P.S. Vergeet de laatste foto's niet even te bekijken ;-)
maandag 15 december 2014
Van jungle...naar jungle...naar tropisch paradijs (blog Reinie)
Zoals Sarissa in de blog hieronder vertelde komen onze berichten nu even apart omdat we de laatste tijd veel apart zijn. 4 december zijn mijn vader vriend aangekomen in Suriname. Ik heb ze opgehaald van het vliegveld in Zanderij en was heel erg blij ze weer te zien. Ik wil ze de komende tijd zoveel mogelijk van Suriname laten zien en dus had ik gelijk dit weekend een trip naar De Plantage Commewijne gepland. Dit is een heerlijk resort midden in een met jungle overwoekerde plantage en maar een half uur rijden vanaf Paramaribo. Maar als je daar bent heb je helemaal niet in de gaten dat je nog zo dichtbij huis bent. De mannen werden dit hele weekend overweldigd met de prachtige natuur van Suriname. Rondom ons huisje werden alleen al 25 soorten vogels vastgelegd met alle apparatuur die mee was. Daarnaast vlogen de kapucijnapen en doodshoofdaapjes je om de oren. Tijdens ontbijt en lunch werd je getrakteerd op een show van deze apen die allemaal vruchten uit de palmbomen wilden eten. En dan heb je alles gezien? Nee hoor. Twee kaaimannen zagen we zo op klaarlichte dag zwemmen in een nabij slootje en vleermuizen die op ooghoogte daar een dutje deden. Een stoere varaan durfde over een houten bruggetje ons tegemoet te lopen en ons hele weekend was compleet. Peter en Pieter verwende ons met eten en drinken uit eigen tuin en als ik het filmen of fotograferen even zat was kon ik heerlijk buiten in de jacuzzi of zwembad chillen. En ik kan je vertellen, zwemmen midden in de jungle verlicht met fakkels met volle maan....dat is magisch.
Tja, en dan is daarna werken wel weer even een omschakeling, maar ik mocht niet klagen, want na één dag vertrok ik met de mannen voor twee dagen naar Brownsberg. En dat was een totaal andere trip. We reden op eigen houtje de Brownsberg op waar we een kamer boekten voor een nacht. In alle enthousiasme waren we bedlakens vergeten, maar terwijl we ons voorbereiden om later op de avond op een kaal matras te slapen werden we toch nog weer verrast door de schoonmaakster die lakens kwam brengen. We maakten een wandeling naar de Ireneval en Leoval. Vooral de eerste tocht was best steil en met de warme vochtige lucht was dat een pittige daling. Maar onder de Ireneval kon ik weer afkoelen. De waterval stond er idyllisch bij zo midden in de groene natuur, maar we liepen weer snel verder naar de Leoval omdat er veel stekende insecten waren. De Leoval zelf vonden we niet erg spectaculair, maar er waren wel leuke, gekleurde, tropische kikkers wat voor foto- en filmcamera een leuk studieobject is. Toen het begon te druppen zijn we snel weer omhoog gaan klimmen. Snel genoeg ging dit echter niet. We kregen een volle regenbui op ons hoofd. Alles, letterlijk ALLES, was doorweekt. Zelfs inhoud van waterdichte tassen waren toch gaan zwemmen in al het water. Ferdy's telefoon en fotocamera lagen op sterven (inmiddels niet meer :-)), maar de rest had het aardig overleefd. De bui stopte niet meer en toen we besloten te gaan koken, bleek dat onze VOLLEDIG ingerichte keuken geen aansteker bevatte en we dus niet konden koken. We besloten een kijkje te nemen bij de receptie of de bar of restaurant voor iemand met een aansteker, maar alles was donker en zwart. We waren helemaal alleen op een verlaten berg. (ja ja, woordspeling). Dus het avondeten werd een broodje jam. De regen werd alleen maar erger, dus toen hebben we gewacht totdat het negen uur was, want dan mochten we van onszelf naar bed. De trip was voor ons volledig in het water gevallen (ja, weer een woordspeling, wat een lol). Maar toch was er de volgende dag een lichtpuntje. Het was compleet mistig toen we wakker werden, maar een eigenwijze wandeling van 15 minuten naar de top van de berg leverde iets van zicht op op wat bomen. En laten daar nou een aantal toekans, roofvogels en spinapen wonen. Dus toen waren we toch nog weer een beetje blij.
Om een beetje met beide benen op de grond te blijven, werkte ik weer een dagje waarna we al weer vertrokken voor de volgende trip. Samen met Sanne en Ginny gingen we eerst naar Bongo Island op het stuwmeer. We hadden veel regen op de heenreis en omdat we toch nog moesten wachten totdat het stopte reden we met de auto door het dorp Brokopondo. Precies de drie uur die we nodig hadden om te varen bleef het droog. Bongo Island was een beetje verregend, maar stond er paradijselijk bij als altijd. Het resort dat Raul Terborg aan het bouwen is op dit eiland begint al aardig vorm te krijgen. Het begon weer te regenen, maar dit hield ons niet tegen om weer te gaan piranha's vissen. Door het drijfzand, de poncho en het feit dat het al bijna donker werd, viel dit niet mee. Sanne had als enige van ons een Tukunari gevangen. De volgende dag waren we blij verrast met een prachtige zonsopkomst. Het was weer heerlijk weer en dus konden we nog even genieten van het prachtige eiland en lekker zwemmen in het stuwmeer. Toch moesten we al weer snel verder met twee boten en een autorit naar Botopasi. Hier werden we weer verwelkomd door Corrie, Haidy en Ian. Ik vond het heel fijn om hier weer te zijn na twee maanden. Ik kon mijn vader en vriend het dorp en de school laten zien waar we hadden gewerkt. Ik kwam in Botopasi ook een kennis uit Nederland tegen (allebei stomverbaasd) die hier met een vriendin van de Ja foundation rekenboeken aan alle klassen van deze school uitdeelden. We hielpen ze de boeken naar de school te sjouwen wat in de hitte wel even pittig was. Bij de school kon ik zelf de directrice van de school nog blij maken met dozen tandenborstels, tandpasta's en stuiterballen. Ze herkende me nog en was heel blij met de spullen dus dat was erg leuk. Naast Botopasi maakten we ook nog een wandeling door onder andere de dorpen Pasensee, Debike en Pikin Slee. Onderweg werd aan ons gevraagd of we 'even' een trekker de heuvel op konden helpen trekken. Ongeveer dertig kinderen keken ons hoopvol aan dus gingen wij er ook vol voor. Een klein jongetje bestuurde de trekker en samen met de kinderen kregen we de trekker de heuvel op in de schuur. Dit was erg leuk om te doen. In Pikin Slee gingen we nog langs het museum, maar zelf ben ik niet naar binnen geweest, omdat ik er pas nog ben geweest. Uiteraard was er ook voldoende tijd voor ontspannen in rivier. Een heerlijk rugmassage van de stroomversnelling en fijn een boekje lezen op de rotsen. Geen betere plek om dat te doen. Voor nu is het de laatste keer dat ik in Botopasi ben, maar ik ga zeker nog een keer terug. Botopasi is zo fijn, gastvrij en zo ontzettend mooi en de kinderen zijn er zo leuk dat ik snel weer een keer terug wil. Waarschijnlijk in combinatie met Bongo Island, want als dat resort af is, krijgt niemand me hier meer vandaan denk ik.
Veel gezien, dus veel foto's. Een kleine selectie hiervan kun je nu bij 'Foto's' zien. Voor meer informatie over de Ja foundation: www.jafoundation.nl
Tja, en dan is daarna werken wel weer even een omschakeling, maar ik mocht niet klagen, want na één dag vertrok ik met de mannen voor twee dagen naar Brownsberg. En dat was een totaal andere trip. We reden op eigen houtje de Brownsberg op waar we een kamer boekten voor een nacht. In alle enthousiasme waren we bedlakens vergeten, maar terwijl we ons voorbereiden om later op de avond op een kaal matras te slapen werden we toch nog weer verrast door de schoonmaakster die lakens kwam brengen. We maakten een wandeling naar de Ireneval en Leoval. Vooral de eerste tocht was best steil en met de warme vochtige lucht was dat een pittige daling. Maar onder de Ireneval kon ik weer afkoelen. De waterval stond er idyllisch bij zo midden in de groene natuur, maar we liepen weer snel verder naar de Leoval omdat er veel stekende insecten waren. De Leoval zelf vonden we niet erg spectaculair, maar er waren wel leuke, gekleurde, tropische kikkers wat voor foto- en filmcamera een leuk studieobject is. Toen het begon te druppen zijn we snel weer omhoog gaan klimmen. Snel genoeg ging dit echter niet. We kregen een volle regenbui op ons hoofd. Alles, letterlijk ALLES, was doorweekt. Zelfs inhoud van waterdichte tassen waren toch gaan zwemmen in al het water. Ferdy's telefoon en fotocamera lagen op sterven (inmiddels niet meer :-)), maar de rest had het aardig overleefd. De bui stopte niet meer en toen we besloten te gaan koken, bleek dat onze VOLLEDIG ingerichte keuken geen aansteker bevatte en we dus niet konden koken. We besloten een kijkje te nemen bij de receptie of de bar of restaurant voor iemand met een aansteker, maar alles was donker en zwart. We waren helemaal alleen op een verlaten berg. (ja ja, woordspeling). Dus het avondeten werd een broodje jam. De regen werd alleen maar erger, dus toen hebben we gewacht totdat het negen uur was, want dan mochten we van onszelf naar bed. De trip was voor ons volledig in het water gevallen (ja, weer een woordspeling, wat een lol). Maar toch was er de volgende dag een lichtpuntje. Het was compleet mistig toen we wakker werden, maar een eigenwijze wandeling van 15 minuten naar de top van de berg leverde iets van zicht op op wat bomen. En laten daar nou een aantal toekans, roofvogels en spinapen wonen. Dus toen waren we toch nog weer een beetje blij.
Om een beetje met beide benen op de grond te blijven, werkte ik weer een dagje waarna we al weer vertrokken voor de volgende trip. Samen met Sanne en Ginny gingen we eerst naar Bongo Island op het stuwmeer. We hadden veel regen op de heenreis en omdat we toch nog moesten wachten totdat het stopte reden we met de auto door het dorp Brokopondo. Precies de drie uur die we nodig hadden om te varen bleef het droog. Bongo Island was een beetje verregend, maar stond er paradijselijk bij als altijd. Het resort dat Raul Terborg aan het bouwen is op dit eiland begint al aardig vorm te krijgen. Het begon weer te regenen, maar dit hield ons niet tegen om weer te gaan piranha's vissen. Door het drijfzand, de poncho en het feit dat het al bijna donker werd, viel dit niet mee. Sanne had als enige van ons een Tukunari gevangen. De volgende dag waren we blij verrast met een prachtige zonsopkomst. Het was weer heerlijk weer en dus konden we nog even genieten van het prachtige eiland en lekker zwemmen in het stuwmeer. Toch moesten we al weer snel verder met twee boten en een autorit naar Botopasi. Hier werden we weer verwelkomd door Corrie, Haidy en Ian. Ik vond het heel fijn om hier weer te zijn na twee maanden. Ik kon mijn vader en vriend het dorp en de school laten zien waar we hadden gewerkt. Ik kwam in Botopasi ook een kennis uit Nederland tegen (allebei stomverbaasd) die hier met een vriendin van de Ja foundation rekenboeken aan alle klassen van deze school uitdeelden. We hielpen ze de boeken naar de school te sjouwen wat in de hitte wel even pittig was. Bij de school kon ik zelf de directrice van de school nog blij maken met dozen tandenborstels, tandpasta's en stuiterballen. Ze herkende me nog en was heel blij met de spullen dus dat was erg leuk. Naast Botopasi maakten we ook nog een wandeling door onder andere de dorpen Pasensee, Debike en Pikin Slee. Onderweg werd aan ons gevraagd of we 'even' een trekker de heuvel op konden helpen trekken. Ongeveer dertig kinderen keken ons hoopvol aan dus gingen wij er ook vol voor. Een klein jongetje bestuurde de trekker en samen met de kinderen kregen we de trekker de heuvel op in de schuur. Dit was erg leuk om te doen. In Pikin Slee gingen we nog langs het museum, maar zelf ben ik niet naar binnen geweest, omdat ik er pas nog ben geweest. Uiteraard was er ook voldoende tijd voor ontspannen in rivier. Een heerlijk rugmassage van de stroomversnelling en fijn een boekje lezen op de rotsen. Geen betere plek om dat te doen. Voor nu is het de laatste keer dat ik in Botopasi ben, maar ik ga zeker nog een keer terug. Botopasi is zo fijn, gastvrij en zo ontzettend mooi en de kinderen zijn er zo leuk dat ik snel weer een keer terug wil. Waarschijnlijk in combinatie met Bongo Island, want als dat resort af is, krijgt niemand me hier meer vandaan denk ik.
Veel gezien, dus veel foto's. Een kleine selectie hiervan kun je nu bij 'Foto's' zien. Voor meer informatie over de Ja foundation: www.jafoundation.nl
zaterdag 13 december 2014
De eerste twee weken van december (blog sarissa )
Even een snelle update van de afgelopen twee weken. Reinie en ik zijn de afgelopen weken nog druk geweest met stage en hebben onze uren ondertussen wel gehaald. Toch zullen we tot en met eind December blijven werken. Extra ervaring op doen kan geen kwaad en we vinden het beide erg leuk om te doen. Ook hebben we alle data binnen voor ons onderzoek en kunnen dus beginnen met het schrijven van onze scriptie.
Donderdag 4 december is Ferdy (de vriend) en de vader van Reinie aangekomen in Suriname om ook het prachtige land te gaan ontdekken. Reinie was natuurlijk super blij eindelijk haar vriend weer te kunnen zien en nu mooie ervaringen met hem op te gaan doen. De afgelopen twee weken hebben Reine en ik daarom wat minder tijd samen doorgebracht en zullen nu dan ieder een apart verhaaltje schrijven.
De donderdag dat Ferdy en de vader van Reinie aan waren gekomen had ik een afscheidsetentje van Leonie. We gingen gezellig eten bij Souposo, dus ik kon weer genieten van mijn favoriete PINDASOEP.
Vrijdag 5 december had ik een gezellig sintavondje met een grote groep vrienden. Iedereen had een kadootje van 20 SRD gekocht voor het 'dobbelspel' en lekkere hapjes gemaakt. Ik had verwacht dat ik het 'vijf december gevoel' hier niet zou krijgen, maar het was toch gelukt. Aan het eind van de avond stond er plots een partybus voor de deur, die ik natuurlijk niet kon overslaan. De bus bracht ons naar Touché waar ik weer een fantastische avond heb gehad.
In het weekend had ik een tripje naar Blaka Watra gepland staan. En de naam zegt het al, een natuurgebied met zwart water. De trip hadden we zelf georganiseerd met een groep surinamers van de dansschool, waar ik salsalessen heb gevolgd. De trip was ook anders dan normaal, maar des te leuker. We zaten nog geen uur in de bus en de flessen borgoe (rum) kwamen al tevoorschijn. Ik vond het nog wat te vroeg, maar de surinamers hadden er geen problemen mee. Eenmaal aangekomen op bestemming werden gelijk de hangmatten opgehangen en een heerlijke maaltijd bereid. Later op de avond hebben we nog een nachtwandeling gemaakt en sommige een duik genomen in het zwarte water. De volgende ochtend heb ik voor iedereen eieren staan bakken. Ik blijf het fijn vinden om op tripjes lekker in de 'keuken' te staan en voor andere eten te maken. De rest van de dag hebben we heerlijk rondom en in het water gehangen.
Dinsdagavond ben ik voor de eerste keer naar de bioscoop in Paramaribo geweest. The Hunger Games. De taxi chauffeur, dikke brian, die ons bracht was er ook nog nooit geweest. Ik kon dit niet geloven dus besloot hem mee te nemen. Het was erg gezellig en had gelijk mijn vervoer naar huis geregeld.
Vrijdagavond besloot ik de week goed af te sluiten met Andrea. Het onderzoek is afgerond en het begin van het weekend moet eigenlijk altijd gevierd worden :P. We zijn samen met een aantal vrienden eerste een drankje gaan doen bij Souposo en zijn de avond geëindigd bij de cocktailbar (zanzibar). Ik heb daar weer kunnen genieten van mijn favoriete cocktail, MUDSLIDE, bestaande uit Baileys,kahlua, wodka en slagroom met een kersje om het helemaal af te maken.
Wat ik dit weekend verder zal gaan beleven zullen jullie gaan lezen in mijn volgende blog.
De afgelopen weken heb ik natuurlijk ook weer wat leuke 'kiekjes' gemaakt dus vergeet ze niet te bekijken.
Donderdag 4 december is Ferdy (de vriend) en de vader van Reinie aangekomen in Suriname om ook het prachtige land te gaan ontdekken. Reinie was natuurlijk super blij eindelijk haar vriend weer te kunnen zien en nu mooie ervaringen met hem op te gaan doen. De afgelopen twee weken hebben Reine en ik daarom wat minder tijd samen doorgebracht en zullen nu dan ieder een apart verhaaltje schrijven.
De donderdag dat Ferdy en de vader van Reinie aan waren gekomen had ik een afscheidsetentje van Leonie. We gingen gezellig eten bij Souposo, dus ik kon weer genieten van mijn favoriete PINDASOEP.
Vrijdag 5 december had ik een gezellig sintavondje met een grote groep vrienden. Iedereen had een kadootje van 20 SRD gekocht voor het 'dobbelspel' en lekkere hapjes gemaakt. Ik had verwacht dat ik het 'vijf december gevoel' hier niet zou krijgen, maar het was toch gelukt. Aan het eind van de avond stond er plots een partybus voor de deur, die ik natuurlijk niet kon overslaan. De bus bracht ons naar Touché waar ik weer een fantastische avond heb gehad.
In het weekend had ik een tripje naar Blaka Watra gepland staan. En de naam zegt het al, een natuurgebied met zwart water. De trip hadden we zelf georganiseerd met een groep surinamers van de dansschool, waar ik salsalessen heb gevolgd. De trip was ook anders dan normaal, maar des te leuker. We zaten nog geen uur in de bus en de flessen borgoe (rum) kwamen al tevoorschijn. Ik vond het nog wat te vroeg, maar de surinamers hadden er geen problemen mee. Eenmaal aangekomen op bestemming werden gelijk de hangmatten opgehangen en een heerlijke maaltijd bereid. Later op de avond hebben we nog een nachtwandeling gemaakt en sommige een duik genomen in het zwarte water. De volgende ochtend heb ik voor iedereen eieren staan bakken. Ik blijf het fijn vinden om op tripjes lekker in de 'keuken' te staan en voor andere eten te maken. De rest van de dag hebben we heerlijk rondom en in het water gehangen.
Dinsdagavond ben ik voor de eerste keer naar de bioscoop in Paramaribo geweest. The Hunger Games. De taxi chauffeur, dikke brian, die ons bracht was er ook nog nooit geweest. Ik kon dit niet geloven dus besloot hem mee te nemen. Het was erg gezellig en had gelijk mijn vervoer naar huis geregeld.
Vrijdagavond besloot ik de week goed af te sluiten met Andrea. Het onderzoek is afgerond en het begin van het weekend moet eigenlijk altijd gevierd worden :P. We zijn samen met een aantal vrienden eerste een drankje gaan doen bij Souposo en zijn de avond geëindigd bij de cocktailbar (zanzibar). Ik heb daar weer kunnen genieten van mijn favoriete cocktail, MUDSLIDE, bestaande uit Baileys,kahlua, wodka en slagroom met een kersje om het helemaal af te maken.
Wat ik dit weekend verder zal gaan beleven zullen jullie gaan lezen in mijn volgende blog.
De afgelopen weken heb ik natuurlijk ook weer wat leuke 'kiekjes' gemaakt dus vergeet ze niet te bekijken.
dinsdag 2 december 2014
Expeditie Voltzberg en enge mannen in trolkostuum
Na de laatste blog hadden we nog een avondvullend programma gepland. Het begon met een supriseparty voor Kamjar die helaas Suriname inmiddels heeft verlaten. Rond middennacht vertrok Sarissa met de hele groep naar de karaokebar en Touché en dook Reinie alvast haar bed in.
De volgende ochtend vertrokken we al vroeg met twee busjes richting Witagron, dat vier uur rijden was. In Witagron werd een korjaal volgeladen met eten en studenten en vaarden we over de Coppenamerivier naar het Centraal Surinaams Natuurreservaat. De tocht over de rivier duurde vijf uur in verband met de lage waterstand. Af en toe moesten we ook uit de boot om de boot zelf over de zandbanken te duwen. Rond zes uur kwamen we aan bij Fungu Island, een eiland midden in de jungle waar we de komende vier dagen zouden verblijven. Er stond hier een groot huis waar we eerst onze hangmatten op gingen hangen. Zeker tien doodshoofdaapjes kwamen nieuwsgierig kijken en konden we blij maken met bananen. Er werd heerlijke Saoto-soep voor ons gemaakt en daarna gingen we allemaal op tijd onze hangmat in, want we waren gesloopt van de trip en de volgende dag ons een zware tocht te wachten stond.
We hadden allebei goed geslapen (en wakker worden met uitzicht op de rivier met het geluid van vogels en brulapen is niet bepaald verkeerd) en rond negenen begon onze wandeltocht naar de Voltzberg. We liepen de tocht met z'n twaalven, maar al snel splitste de groep zich op. Het was vochtig en warm en dat maakte de tocht zwaar. Na een paar uur kwamen we uit op een plateau met een prachtig uitzicht op de Voltzberg. Iedereen maakte daar de klassieke foto met het SRD 20-briefje (waarop de Voltzberg vanuit dit punt getekend is). Even eten en drinken en toen de steile tocht omhoog. In een half uur stegen we 240 m onder een ongelofelijk steile hoek. Maar het uitzicht was het alles waard. 360 graden alleen maar regenwoud. Hier en daar een berg (De Braziliaanse grens!) en voor de rest alleen maar bomen. Iedereen deed een poging deze fantastische ervaring vast te leggen, maar eigenlijk was de foto altijd te klein. Na onze lunch, daalden we de steile wand weer af en wisten we dat we weer een lange weg terug voor de boeg hadden. Maar het was wel een heel mooie weg terug. We zagen en hoorden zelfs een Brulaap, die ontzettend schuw zijn. Aan het eind van de tocht doken we met z'n allen de rivier in. Eindelijk afkoeling.
In het kamp was al weer heerlijk voor ons gekookt en kwamen de aapjes nog even gezellig kijken. Bij verschillende mensen werden er nog blaren geprikt en probeerde iedereen stijve benen te voorkomen. En dus liepen wij mee naar de landingbaan die naast onze kamp lag. 's Avonds was er een kampvuur bij de rivier.
Na weer een prima nacht in de hangmat en een heerlijk pannenkoeken ontbijt werden we dit keer aan de overkant van de rivier afgezet bij het toekomstige verblijf van de president. Vanuit hier liepen we door het regenwoud naar de moedervallen. Meteen opvallend was dat dit regenwoud een stuk ruiger was. Er is hier weinig veranderd sinds dat de indianen hier nog mochten jagen. De tocht was wat ontspannender dan gisteren en al na een half uurtje kwamen we bij de waterval uit. Of nou ja, waterval... door de droge tijd was het amper een waterval te noemen, maar mooi was het wel. We chillden op de rotsen, zagen Ara's vliegen en toen we genoeg gezien hadden liepen we weer terug. De rest van de dag vermaakten we ons met een kookworkshop, zwemmen in de rivier en het voeren van aapjes. 's Avonds werden we verrast met een optreden van de Raleigh Boys waarbij we eindelijk echte Surinaamse muziek hoorden. En uiteraard mochten we niet stil blijven zitten. Toen Reinie had besloten naar haar hangmat te gaan kon ze de trap niet meer op. Linkerenkel overbelast. Erg vervelend, maar gelukkig hadden we alle tochten al achter de rug.
Op de laatste dag vertrokken we al weer vroeg met de korjaal naar Witagron. De terugreis met de boot ging iets sneller doordat we stroomafwaarts vaarden. Toch moesten we evengoed de boot nog af en toe de zandbanken over duwen. In Witagron lunchten we, maar eigenlijk wilden we allemaal gewoon naar huis. De autoreis duurde toch weer vier uur.
De volgende dag gingen we voor het eerst met veel tegenzin naar stage en kon het wat ons betreft niet snel genoeg weer weekend worden. Na de stage had Sarissa nog salsales die ze niet kon missen, omdat ze de volgende dag moest afdansen. Het afdansen ging redelijk en was vooral gezellig, omdat een hele groep vrienden kwam kijken en we de avond afsloten met cocktails bij 't Vat.
Vrijdag gingen we met de voorlichtingsdienst van de JTV mee naar een school in Commewijne waar we voorlichting gaven aan leerlingen van die regio. Veel kinderen wilden dolgraag op het model poetsen en een kleurplaat scoren. Het was erg leuk om te doen, maar eigenlijk waren we nog steeds gesloopt van ons weekend. In de middag hebben we geprobeerd uit te rusten, omdat we weer een avondvullend programma hadden. Reinie at met een aantal vrienden bij Souposo en Sarissa ging die avond naar de karaokebar en Touché als afscheidsfeestje van Michiel. Een fantastische avond waarbij Sarissa haar salsa-moves heeft uit kunnen proberen.
Zaterdag konden we eindelijk uitslapen en uitrusten. 's Avonds gingen we naar een huisfeest waar we het eens een keer niet al te laat hebben gemaakt.
Zondag hadden we het fantastische idee om naar de meet-en-greet met Sinterklaas in de Hermitage-mall te gaan. Omdat nergens te vinden was hoe laat dit ging gebeuren, besloten we met een aantal vrienden om één uur die kant op te fietsen. Helaas kwam de Sint pas om zeven uur aan. We hebben deze zes uur al winkelend doorgebracht, maar de komst van de Sint was een totale teleurstelling. Geen pieten, maar elven en mannen verkleed in kerstboom- en trolkostuum. Geen pepernoten, maar zuurtjes en toffees. Te raar.
Veel beleefd, dus veel foto's! Vergeet ze niet te bekijken!
vrijdag 21 november 2014
50 dagen weg!
Gisteren was onze 50ste dag in Paramaribo. De tijd gaat veel te snel!
De afgelopen weken hebben we weer veel kinderen behandeld. Ieder van ons heeft tot nu toe al 130 patiënten zelf behandeld. We werken nu iedere week 2,5 dag op het centrum van de JTV, 1 dag bij de Prakiki school praktijk en 1 dagdeel bij de Kennedy school praktijk. Dus geen tijd om ons te vervelen. Elke keer blijven we ons weer verbazen over de gebitssituaties van de kinderen. Het poetsen van de tanden heeft hier een hele lage prioriteit, want ze kunnen het wel, maar lijken het gewoon niet te doen. Elke keer probeer je het weer op een andere manier uit te leggen of de kinderen te motiveren, maar de volgende keer zit de mond toch weer vol plaque. Inmiddels hebben we door dat kindjes van drie jaar met een gatenkaasgebit eerder regel dan uitzondering zijn. Naast het behandelen geven we om en om één ochtend in de week voorlichting op basisscholen. Dit is erg leuk om te doen, maar ook erg vermoeiend. Het is allereerst erg warm in de klaslokalen, daarnaast is het lastig om orde te houden. Gelukkig hebben we altijd onze lachende aap bij ons :D
Naast onze stage zijn we ook nog druk met ons onderzoek. We hebben nu al 33 vragenlijsten binnen en hopen de komende week de laatste 9 vragenlijsten van de tandartsen te ontvangen!
Op de dinsdag en donderdag avond gaat Sarissa met Andrea naar Salsa les. Sinds vorige week moeten ze met Surinaamse mannen dansen. En zij kunnen DANSEN! Het maakt niet meer uit of je het wel of niet kan, want zij kunnen het en zorgen ervoor dat jij het ook kan.
Afgelopen weekend hebben wij elkaar bijna niet gezien. Op de vrijdag was Sarissa bij tandarts Yazdani om daar samen met dhr. Teeuw (parodontoloog op ACTA) patiënten te screenen op parodontitis voor een cursus op zondag. S'avonds ging ze mee naar een klinische avond voor de tandartsen in Paramaribo. Meneer Teeuw vertelde aan de tandarts over de relatie tussen parodontitis en diabetes mellitus en het behandelen van patiënten met parodontitis.
Reinie was deze avond gezellig uit eten bij Souposo met een groepje vrienden. Zij heeft daar genoten van heerlijke pindasoep en een cocktail.
De zaterdag moest Sarissa alweer op tijd op, omdat ze ging helpen op een congres over diabetes mellitus. Ze was de assistente van tandarts Yazdani en meneer Teeuw. Ze heeft aan de mensen verteld hoeveel suiker in bepaalde dranken zitten en wat daar de gevolgen van zijn voor zowel het gebit als de algehele gezondheid. Daarnaast hielp ze tijdens de workshops door 'wonden' op de armen van de mensen te plakken.'De wond' stelde de wond voor die in de mond aanwezig is bij parodontitis. Het was een hele gezellig dag waar ze zelf ook een hoop van geleerd heeft.
Reinie was deze dag naar de Vlindertuin in Lelydorp samen met Ginny en Sanne. Zij gingen daar met de stadsbus heen, wat al een avontuur op zich was. Het was zweten in een propvol minibusje zonder airco, maar dan waren ze er wel voor SRD 1,60 (0,40 eurocent) pp. De vlindertuin bestond voor het grootste gedeelte uit een kwekerij van vlinders, schildpadden en slangen. Ze kregen hier een rondleiding waarin elk stadium van de vlinder voorbij kwam en werd uitgelegd. De vlinderpoppen worden net zoals de baby schildpadden en baby slangen geëxporteerd naar Noord-Amerika en Europa. De schildpadden waren veel te schattig om geen schelfies (schildpadselfies) van te maken. Bij de slangen waren ze al weer snel vertrokken, want de levende ratten die als voer zouden dieren stonken verschrikkelijk. De vlindertuin zelf bezochten ze als laatst waar negen soorten vlinders in vlogen. Blijven zitten voor een degelijke foto waren de vlinders niet van plan, dus daar hebben ze wel een tijdje rond gelopen.
S'avonds zijn we wel samen met een groep uit eten gegaan bij Madonna's en daarna door gegaan naar de Zanzibar. We hebben daar genoten van heerlijke cocktails. Rond een uurtje of twaalf ging Reinie naar huis, terwijl Sarissa besloot om weer 'ns van het Surinaamse uitgaansleven te genieten.
De zondag was Sarissa natuurlijk brak, dus zij besloot samen met haar stapmatties (Kamjar en Michiel) te gaan chillen bij het zwembad. Reinie ging gezellig lunchen en dineren bij Zus & Zo. Zij heeft met Sanne en Ginny de gehele menukaart uitgeprobeerd (inclusief cocktails!).
Vanavond hebben we een afscheidsfeestje voor Kamjar, omdat hij komende dinsdag weer zal vertrekken naar Nederland. Deze avond zullen we ook een bezoekje gaan brengen aan de karaokebar en de avond eindigen bij Touché.
Morgen zullen we weer op trip gaan naar Voltzberg en Raleighvallen! Dus we zijn weer even vier dagen onbereikbaar.
Tot snel!
Liefs,
Sarissa & Reinie
ps. zie de foto's
De afgelopen weken hebben we weer veel kinderen behandeld. Ieder van ons heeft tot nu toe al 130 patiënten zelf behandeld. We werken nu iedere week 2,5 dag op het centrum van de JTV, 1 dag bij de Prakiki school praktijk en 1 dagdeel bij de Kennedy school praktijk. Dus geen tijd om ons te vervelen. Elke keer blijven we ons weer verbazen over de gebitssituaties van de kinderen. Het poetsen van de tanden heeft hier een hele lage prioriteit, want ze kunnen het wel, maar lijken het gewoon niet te doen. Elke keer probeer je het weer op een andere manier uit te leggen of de kinderen te motiveren, maar de volgende keer zit de mond toch weer vol plaque. Inmiddels hebben we door dat kindjes van drie jaar met een gatenkaasgebit eerder regel dan uitzondering zijn. Naast het behandelen geven we om en om één ochtend in de week voorlichting op basisscholen. Dit is erg leuk om te doen, maar ook erg vermoeiend. Het is allereerst erg warm in de klaslokalen, daarnaast is het lastig om orde te houden. Gelukkig hebben we altijd onze lachende aap bij ons :D
Naast onze stage zijn we ook nog druk met ons onderzoek. We hebben nu al 33 vragenlijsten binnen en hopen de komende week de laatste 9 vragenlijsten van de tandartsen te ontvangen!
Op de dinsdag en donderdag avond gaat Sarissa met Andrea naar Salsa les. Sinds vorige week moeten ze met Surinaamse mannen dansen. En zij kunnen DANSEN! Het maakt niet meer uit of je het wel of niet kan, want zij kunnen het en zorgen ervoor dat jij het ook kan.
Afgelopen weekend hebben wij elkaar bijna niet gezien. Op de vrijdag was Sarissa bij tandarts Yazdani om daar samen met dhr. Teeuw (parodontoloog op ACTA) patiënten te screenen op parodontitis voor een cursus op zondag. S'avonds ging ze mee naar een klinische avond voor de tandartsen in Paramaribo. Meneer Teeuw vertelde aan de tandarts over de relatie tussen parodontitis en diabetes mellitus en het behandelen van patiënten met parodontitis.
Reinie was deze avond gezellig uit eten bij Souposo met een groepje vrienden. Zij heeft daar genoten van heerlijke pindasoep en een cocktail.
De zaterdag moest Sarissa alweer op tijd op, omdat ze ging helpen op een congres over diabetes mellitus. Ze was de assistente van tandarts Yazdani en meneer Teeuw. Ze heeft aan de mensen verteld hoeveel suiker in bepaalde dranken zitten en wat daar de gevolgen van zijn voor zowel het gebit als de algehele gezondheid. Daarnaast hielp ze tijdens de workshops door 'wonden' op de armen van de mensen te plakken.'De wond' stelde de wond voor die in de mond aanwezig is bij parodontitis. Het was een hele gezellig dag waar ze zelf ook een hoop van geleerd heeft.
Reinie was deze dag naar de Vlindertuin in Lelydorp samen met Ginny en Sanne. Zij gingen daar met de stadsbus heen, wat al een avontuur op zich was. Het was zweten in een propvol minibusje zonder airco, maar dan waren ze er wel voor SRD 1,60 (0,40 eurocent) pp. De vlindertuin bestond voor het grootste gedeelte uit een kwekerij van vlinders, schildpadden en slangen. Ze kregen hier een rondleiding waarin elk stadium van de vlinder voorbij kwam en werd uitgelegd. De vlinderpoppen worden net zoals de baby schildpadden en baby slangen geëxporteerd naar Noord-Amerika en Europa. De schildpadden waren veel te schattig om geen schelfies (schildpadselfies) van te maken. Bij de slangen waren ze al weer snel vertrokken, want de levende ratten die als voer zouden dieren stonken verschrikkelijk. De vlindertuin zelf bezochten ze als laatst waar negen soorten vlinders in vlogen. Blijven zitten voor een degelijke foto waren de vlinders niet van plan, dus daar hebben ze wel een tijdje rond gelopen.
S'avonds zijn we wel samen met een groep uit eten gegaan bij Madonna's en daarna door gegaan naar de Zanzibar. We hebben daar genoten van heerlijke cocktails. Rond een uurtje of twaalf ging Reinie naar huis, terwijl Sarissa besloot om weer 'ns van het Surinaamse uitgaansleven te genieten.
De zondag was Sarissa natuurlijk brak, dus zij besloot samen met haar stapmatties (Kamjar en Michiel) te gaan chillen bij het zwembad. Reinie ging gezellig lunchen en dineren bij Zus & Zo. Zij heeft met Sanne en Ginny de gehele menukaart uitgeprobeerd (inclusief cocktails!).
Vanavond hebben we een afscheidsfeestje voor Kamjar, omdat hij komende dinsdag weer zal vertrekken naar Nederland. Deze avond zullen we ook een bezoekje gaan brengen aan de karaokebar en de avond eindigen bij Touché.
Morgen zullen we weer op trip gaan naar Voltzberg en Raleighvallen! Dus we zijn weer even vier dagen onbereikbaar.
Tot snel!
Liefs,
Sarissa & Reinie
ps. zie de foto's
maandag 10 november 2014
Expeditie Robinson in Bigi Pan
Ja, inderdaad. We zijn afgelopen weekend naar Bigi Pan geweest. Maar voordat we zaterdag in alle vroegten vertrokken gingen we vrijdagavond nog met Eline (huisbazin) uit eten bij Blauwgrond. Dit is een straat in het noorden van Paramaribo met veel Javaanse eettentjes. We liepen hier verschillende restaurantjes binnen, maar bij veel was bijna alles uitverkocht. Uiteindelijk dachten we een leuke plek gevonden te hebben, maar toen het eten werd opgediend viel dit toch een beetje tegen. Het was vet. Heel vet. Zo vet dat je gezicht erin weerspiegelde. Ondanks dat maakten we er toch een gezellige avond van. De volgende ochtend ging de wekker weer vroeg voor onze trip naar Bigi Pan. Dit begon met een lichte tegenvaller. De auto van de chauffeur had een lekke band en kwam dus pas drie kwartier later. Ach, dan konden wij nog even wakker worden. We reden drieëneenhalf uur richting Nickerie door verschillende landschappen. Toen we op een gegeven moment door de polder reden dachten we even thuis te zijn. Bij Nickerie werden we opgewacht door de zoon van Stephanie (eigenaresse van de lodge waar we zouden verblijven). Met hem gingen we in een korjaal de rivier op. We werden echter na tien minuten afgezet aan de kant waarna de boot wegvoer. We keken elkaar verrast en verbaasd aan waarop iemand zei: 'Welkom bij Expeditie Robinson'. Deze opmerking werd nog eens bevestigd toen de boot even verder aan kwam varen en wij deze de heuvel op moesten trekken. Aan de andere kant van de heuvel was het kanaal dat zou leiden naar het meer van Bigi Pan. Toen we met z'n allen de proef gewonnen hadden voeren we drie kwartier over het kanaal. We zagen al een aantal rode ibissen (knal rode vogels) meerdere zilverreigers, ijsvogels en moerasbuizerds. Midden op het meer stonden een aantal huisjes en één daarvan was de lodge waarin wij dit weekend zouden verblijven. Hier probeerden we uiteraard gelijk de hangmatten uit en na goedkeuring aten we een heerlijke lunch. De extra opgedane energie gebruikten we gelijk om te kajakken op het meer tegen de sterke wind in. Pas toen we daarna gingen zwemmen kwamen we erachter dan het mega diepe water maar 40 centimeter bleek te zijn met een zeer drassige kleibodem. Een moddergevecht was onvoorkomelijk. Aan het eind van de dag gingen we met de korjaal verder het meer op waar we flamingo's en vliegende vissen zagen en kolonies rode ibissen en zilverreigers die naar hun slaapplaats vlogen. En het geluk hadden wij dat onze bootsman wist waar deze slaapplaats was. Op deze plek zagen we duizenden vogels door elkaar, de één nog harder kwetterend dan de ander. De zonsondergang tegemoet vaarden we verder over het meer waar ook nog de visnetten werden leeggehaald. Want er moest nog een heerlijk diner klaargemaakt worden. Sarissa hielp de kok met het maken van Barra's, Tilapia en Saotosoep. We werden tijdens het eten verrast met de komst van Stephanie met een kaaiman in haar handen. Ze had ons eerder gewaarschuwd dat kaaimannen vangen moeilijk zou worden met de volle maan, de tijd van het jaar en het feit dat ze al een week geen had gevonden. Het was bijzonder zo'n dier van dichtbij te zien en vast te houden. Maar er zijn nog meer gevaarlijke dieren in Bigi Pan. Na het eten gingen we met de korjaal erop uit om op zoek te gaan naar slangen. We vonden er uiteindelijk twee in de bomen. Het waren Labaria's waarvan een beet onbehandeld fataal is. De dag zou niet goed afgesloten zijn als er niet nog een fantastische party was. En dus kwam de Borgoe, bier en wijn op tafel en ging zelfs de discobal aan. Toch waren we allemaal veel te rozig om het belachelijk laat te maken. Sarissa sliep wederom in een hangmat en Reinie in een bed, maar we hadden allebei slecht geslapen. Het was koud en het waaide door de vloer en de muren heen. We deden samen om kwart over zes nog een poging de zonsopkomst te zien, maar het was te bewolkt. Reinie besloot dus lekker terug haar nestje in te duiken en Sarissa ging enthousiast voor ons allemaal ontbijt klaar maken. Bakabana's, scrambled eggs en watermeloen werden ons aangeboden. Het smaakte heerlijk. Een tripje naar de Atlantische Oceaan zat er vandaag helaas niet in vanwege de lage stand van het water, maar van deze vrije tijd maakten wij dankbaar gebruik door heerlijk te chillen op de pier. Sarissa leerde vis fileren die we later met de lunch hebben gegeten. Sarissa kreeg het voor elkaar de sfeer te verpesten door iemands liefdesverklaring af te wijzen met als gevolg dat met de eilandraad iedereen zichzelf vrijwillig aanbood in de eerstvolgende korjaal naar Nickerie te stappen. De boot hoefde dit keer niet over de heuvel getrokken te worden, maar nam zelf een aanloopje. In de auto terug naar Paramaribo sliepen we allemaal een paar uur bij in de bevriezende airco.
We zijn weer een prachtige ervaring rijker!
Check the pictures!!
We zijn weer een prachtige ervaring rijker!
Check the pictures!!
woensdag 5 november 2014
Al weer anderhalve week verder! Nu al vijf weken in Su!
De afgelopen dagen zijn voorbij gevlogen.
Op maandag hadden we onze eerste officiële stagedag op JTV (centrum). We beginnen rustig aan met intakes en zullen vanuit de intakes uitgebreidere behandelplannen gaan maken en uitvoeren. Het valt gelijk op dat de kinderen veel tandsteen hebben en ook veel gaatjes (helaas :( ).
Na een ochtend werken zijn we naar de vreemdelingendienst gegaan om ons verblijf te verlengen. Reinie had het heel slim haar vliegticket op haar tablet staan, echter was dit niet voldoende. Dus STRESS. Vlug naar de Hermitage Mall geraced om daar te printen. Maar dit ging nog niet zo makkelijk. Bij de printwinkel kreeg ze een emailadres waar ze naar toe moest mailen, vervolgens moest ze naar de McDonalds op hun Wi-Fi het mailtje te sturen en daarna dus weer terug naar de printwinkel om het te laten printen en twee verdiepingen lager weer te betalen. Efficiëntie is hier alles... ahum. Vijf minuten voor sluitingstijd was ze weer terug bij de vreemdelingendienst, dus we mogen blijven. Jeej :-)
Dinsdag, woensdag en donderdag stonden vooral in het teken van onze stage en onderzoek. Vele uren gemaakt bij de JTV en de laatste tandartsen bezocht voor het afgeven van vragenlijsten en afnemen van interviews.
Vrijdag werkten we op de poli van de Kennedyschool met dove kinderen. Het was erg bijzonder deze kinderen voorlichting te geven en in de stoel te behandelen. Dan zit je opeens letterlijk met je mond vol tanden. Maar met handen en voeten kwamen we heel ver. En toen... WEEKEND!! Vrijdagavond zijn we gezellig met Andrea uit eten gegaan bij Souposo. Sarissa heeft eindelijk kunnen genieten van een heerlijk, echte Surinaamse pindasoep en Reinie had een lekkere salade.
Na het etentje zijn we doorgefietst naar de verjaardag van onze Belgische vriend, Michiel. Erg gezellig, maar rond kwart voor één vonden Reinie en Andrea het wel prima en zijn zij naar huis vertrokken. Sarissa was er nog niet klaar mee, die ging het uitgaansleven van Paramaribo ontdekken en kwam rond een uurtje of vijf thuis.
Sarissa heeft de volgende dag dan ook weinig uitgevoerd, terwijl Reinie Paramaribo Zoo heeft bezocht. De dierentuin was niet groot, maar bevatte wel de meeste dieren die in het wild in Suriname leven. Grappig was ook om te zien dat in de bomen aan de rand van de dierentuin heel veel wilde apen te zien waren, doodshoofdaapjes en kapucijnaapjes. Deze gaven eten door aan de apen in de kooien. Al met al was Reinie toch weer mooi twee uurtjes zoet.
S'avonds hadden we het volgende feestje alweer gepland staan. Een HALLOWEENPARTY. Ja, op 1 november, ja. Wij verschenen samen met onze huisgenote als tandarts (cheap en eng). Het was een zeer geslaagd feest. Maar dat betekende uiteraard wel dat we de dag erna de hele dag uitbrakte op bed. Af en toe wisselden we het bed af voor de hangmat of de bank, maar dat was dan wel het meest sensationele wat er zondag gebeurde.
De werkweek begon weer op maandag en inmiddels krijgen we weer een aardig normaal ritme. Dinsdagavond ging Sarissa met een aantal andere studenten salsa dansen wat een heel leuke en gezellige avond werd.
Nog een paar daagjes werken deze week en dan is het weer weekend! En we hebben wéér een trip gepland... Waar naartoe? Dat lees je volgende week...
Niet veel foto's dit keer, maar wel leuk om even te bekijken!
Op maandag hadden we onze eerste officiële stagedag op JTV (centrum). We beginnen rustig aan met intakes en zullen vanuit de intakes uitgebreidere behandelplannen gaan maken en uitvoeren. Het valt gelijk op dat de kinderen veel tandsteen hebben en ook veel gaatjes (helaas :( ).
Na een ochtend werken zijn we naar de vreemdelingendienst gegaan om ons verblijf te verlengen. Reinie had het heel slim haar vliegticket op haar tablet staan, echter was dit niet voldoende. Dus STRESS. Vlug naar de Hermitage Mall geraced om daar te printen. Maar dit ging nog niet zo makkelijk. Bij de printwinkel kreeg ze een emailadres waar ze naar toe moest mailen, vervolgens moest ze naar de McDonalds op hun Wi-Fi het mailtje te sturen en daarna dus weer terug naar de printwinkel om het te laten printen en twee verdiepingen lager weer te betalen. Efficiëntie is hier alles... ahum. Vijf minuten voor sluitingstijd was ze weer terug bij de vreemdelingendienst, dus we mogen blijven. Jeej :-)
Dinsdag, woensdag en donderdag stonden vooral in het teken van onze stage en onderzoek. Vele uren gemaakt bij de JTV en de laatste tandartsen bezocht voor het afgeven van vragenlijsten en afnemen van interviews.
Vrijdag werkten we op de poli van de Kennedyschool met dove kinderen. Het was erg bijzonder deze kinderen voorlichting te geven en in de stoel te behandelen. Dan zit je opeens letterlijk met je mond vol tanden. Maar met handen en voeten kwamen we heel ver. En toen... WEEKEND!! Vrijdagavond zijn we gezellig met Andrea uit eten gegaan bij Souposo. Sarissa heeft eindelijk kunnen genieten van een heerlijk, echte Surinaamse pindasoep en Reinie had een lekkere salade.
Na het etentje zijn we doorgefietst naar de verjaardag van onze Belgische vriend, Michiel. Erg gezellig, maar rond kwart voor één vonden Reinie en Andrea het wel prima en zijn zij naar huis vertrokken. Sarissa was er nog niet klaar mee, die ging het uitgaansleven van Paramaribo ontdekken en kwam rond een uurtje of vijf thuis.
Sarissa heeft de volgende dag dan ook weinig uitgevoerd, terwijl Reinie Paramaribo Zoo heeft bezocht. De dierentuin was niet groot, maar bevatte wel de meeste dieren die in het wild in Suriname leven. Grappig was ook om te zien dat in de bomen aan de rand van de dierentuin heel veel wilde apen te zien waren, doodshoofdaapjes en kapucijnaapjes. Deze gaven eten door aan de apen in de kooien. Al met al was Reinie toch weer mooi twee uurtjes zoet.
S'avonds hadden we het volgende feestje alweer gepland staan. Een HALLOWEENPARTY. Ja, op 1 november, ja. Wij verschenen samen met onze huisgenote als tandarts (cheap en eng). Het was een zeer geslaagd feest. Maar dat betekende uiteraard wel dat we de dag erna de hele dag uitbrakte op bed. Af en toe wisselden we het bed af voor de hangmat of de bank, maar dat was dan wel het meest sensationele wat er zondag gebeurde.
De werkweek begon weer op maandag en inmiddels krijgen we weer een aardig normaal ritme. Dinsdagavond ging Sarissa met een aantal andere studenten salsa dansen wat een heel leuke en gezellige avond werd.
Nog een paar daagjes werken deze week en dan is het weer weekend! En we hebben wéér een trip gepland... Waar naartoe? Dat lees je volgende week...
Niet veel foto's dit keer, maar wel leuk om even te bekijken!
maandag 27 oktober 2014
Van de rotsen naar het drijfzand
De laatste dagen van onze derde week.
Woensdag kregen we dan eindelijk te horen dat we echt aan de slag kunnen bij de JTV. Jippie! We zullen vrijdag van start gaan op de Kennedyschool, een school voor kinderen die doof of slechthorend zijn. Een uitdaging, maar des te leuker.
Donderdag was een nationale feestdag, Divali, dus weer een vrije dag en een reden om met de Bakra's op stap te gaan. We zijn naar het onafhankelijkheidsplein gelopen, maar daar bleek nog niets te beleven te zijn in de middag. Dan maar door naar de Waterkant om een drankje te doen en s'avonds heerlijk gegeten bij t' Vat.
Vrijdag was dus onze eerste stagedag en we mochten gelijk aan de slag! Voor we het wisten was Sarissa een vulling aan het maken in een diep carieuze ('gaatje') kies en zat Reinie een schattig twee-jarige meisje poetsles te geven. Na een ochtendje hard werken gingen we door naar een aantal tandartsen om interviews af te nemen. Nu nog maar 1 en dat deel van ons onderzoek is afgerond!
Nu begon het weekend te naderen en wilden we eigenlijk toch wel weer de drukke stad uit en de prachtige natuur van Suriname in. Dus Sarissa besloot een telefoontje naar tandarts Terborg te plegen. En ja hoor, morgen zullen we om zes uur vertrekken naar het Stuwmeer!
Het Stuwmeer en Bongo Island.
De dag begon vroeg, maar het was het allemaal waard. Voor we het wisten zaten we weer in een korjaal met een heerlijk windje en de zon op ons gezicht richting Terborg's paradijs (Bongo Island). Deze keer wel met zwemvesten aan, want het stuwmeer is iets ruwer dan de Surinamerivier. De omgeving was prachtig. We werden omringd door takken, die uit het water staken en uitzicht op hoge bergen.
Bij aankomst op het eiland werden we ontvangen door een heerlijke maaltijd en begonnen we met een wandeling over het eiland. Al snel ontdekten we dat we deze keer geen last zullen hebben van rotsen, maar van drijfzand! Wat een smerig gevoel.
Al liggend in het water waren we aan het genieten van de prachtige omgeving en beseften we ons hoe goed wij het hier hebben. We kunnen niet begrijpen hoe tandheelkunde studenten, of studenten in het algemeen, niet kunnen kiezen voor een buitenlandstage. Wat een ervaringen!
Tandarts Terborg was gedurende de dag bezig geweest met het opzetten van een kamp, bestaande uit twee hangmatten en tenten. Sarissa besloot te gaan overnachten in de hangmat en Reinie in de tent. Sarissa heeft gedurende de nacht niet al te veel uurtjes geslapen. Haar angst voor donkerte en wilde dieren was haar toch te groot, maar ze heeft het volgehouden en was blij toen de zon op kwam. Reinie heeft daarentegen heerlijk geslapen.
Na het ontbijt hebben we aapjes gespot op het eiland en zijn we gaan vissen, want dat konden we natuurlijk niet missen (volgens Terborg). En hij had gelijk, vissen is leuk! Hahaha dat hadden wij nooit gedacht. Reinie begon en na drie worpen had ze haar Tukunari (soort baars) al gevangen. Talentje! Sarissa daarentegen heeft er drie uur over gedaan, maar des te blijer toen ze eindelijk beet had. En niet zomaar een vis, een levensgevaarlijke Piranha.
Met een voldaan en gelukkig gevoel zijn we aan het eind van de middag begonnen aan onze terugreis naar Paramaribo!
Tandarts Terborg, wederom bedankt!
Woensdag kregen we dan eindelijk te horen dat we echt aan de slag kunnen bij de JTV. Jippie! We zullen vrijdag van start gaan op de Kennedyschool, een school voor kinderen die doof of slechthorend zijn. Een uitdaging, maar des te leuker.
Donderdag was een nationale feestdag, Divali, dus weer een vrije dag en een reden om met de Bakra's op stap te gaan. We zijn naar het onafhankelijkheidsplein gelopen, maar daar bleek nog niets te beleven te zijn in de middag. Dan maar door naar de Waterkant om een drankje te doen en s'avonds heerlijk gegeten bij t' Vat.
Vrijdag was dus onze eerste stagedag en we mochten gelijk aan de slag! Voor we het wisten was Sarissa een vulling aan het maken in een diep carieuze ('gaatje') kies en zat Reinie een schattig twee-jarige meisje poetsles te geven. Na een ochtendje hard werken gingen we door naar een aantal tandartsen om interviews af te nemen. Nu nog maar 1 en dat deel van ons onderzoek is afgerond!
Nu begon het weekend te naderen en wilden we eigenlijk toch wel weer de drukke stad uit en de prachtige natuur van Suriname in. Dus Sarissa besloot een telefoontje naar tandarts Terborg te plegen. En ja hoor, morgen zullen we om zes uur vertrekken naar het Stuwmeer!
Het Stuwmeer en Bongo Island.
De dag begon vroeg, maar het was het allemaal waard. Voor we het wisten zaten we weer in een korjaal met een heerlijk windje en de zon op ons gezicht richting Terborg's paradijs (Bongo Island). Deze keer wel met zwemvesten aan, want het stuwmeer is iets ruwer dan de Surinamerivier. De omgeving was prachtig. We werden omringd door takken, die uit het water staken en uitzicht op hoge bergen.
Bij aankomst op het eiland werden we ontvangen door een heerlijke maaltijd en begonnen we met een wandeling over het eiland. Al snel ontdekten we dat we deze keer geen last zullen hebben van rotsen, maar van drijfzand! Wat een smerig gevoel.
Al liggend in het water waren we aan het genieten van de prachtige omgeving en beseften we ons hoe goed wij het hier hebben. We kunnen niet begrijpen hoe tandheelkunde studenten, of studenten in het algemeen, niet kunnen kiezen voor een buitenlandstage. Wat een ervaringen!
Tandarts Terborg was gedurende de dag bezig geweest met het opzetten van een kamp, bestaande uit twee hangmatten en tenten. Sarissa besloot te gaan overnachten in de hangmat en Reinie in de tent. Sarissa heeft gedurende de nacht niet al te veel uurtjes geslapen. Haar angst voor donkerte en wilde dieren was haar toch te groot, maar ze heeft het volgehouden en was blij toen de zon op kwam. Reinie heeft daarentegen heerlijk geslapen.
Na het ontbijt hebben we aapjes gespot op het eiland en zijn we gaan vissen, want dat konden we natuurlijk niet missen (volgens Terborg). En hij had gelijk, vissen is leuk! Hahaha dat hadden wij nooit gedacht. Reinie begon en na drie worpen had ze haar Tukunari (soort baars) al gevangen. Talentje! Sarissa daarentegen heeft er drie uur over gedaan, maar des te blijer toen ze eindelijk beet had. En niet zomaar een vis, een levensgevaarlijke Piranha.
Met een voldaan en gelukkig gevoel zijn we aan het eind van de middag begonnen aan onze terugreis naar Paramaribo!
Tandarts Terborg, wederom bedankt!
dinsdag 21 oktober 2014
'Jullie zijn toch van tv?'
17 oktober
Reinie was vandaag jarig, maar toch waren we vandaag weer lekker bezig met ons onderzoek. Een aantal interviews, hier een tandarts, daar een tandarts en voor we het wisten was de middag al weer voorbij. Om een beetje in de verjaardagsstemming te blijven haalden we een McFlurry bij de McDonalds. Daarnaast hadden we in de avond een gezellige bbq gepland om de verjaardag te vieren. Wij hadden voor stokbrood, salade en hamburgers gezorgd. De rest nam z'n eigen vlees en drinken mee. Het was een erg gezellige avond en Reinie voelde zich toch nog een beetje jarig.
18 oktober
Suzanne (dentalcare everywhere) kwam ons al vroeg in de ochtend opzoeken, zodat ze met ons haar laatste dag in Paramaribo kon doorbrengen. We lieten haar de Grote Markt zien, genoten van een schaafijs op de hoek van de straat en aten deze op bij de Waterkant. Uiteraard kon een bezoek aan I Love Su niet ontbreken. Als afsluiting lunchten we bij Zus & Zo waar we nog lekker napraten over Boto Pasi. 's Avonds is Sarissa met de bakra's (als verkorte versie van 'Groep Nederlandse vrienden/studenten') gaan weerwolven. Echt lachen, een leuk, maar frustrerend, spel. Reinie chillde een avondje op de bank met Netflix.
19 oktober
Deze dag is in één woord samen te vatten: studiedag. We zullen er ook niet meer woorden aan verspillen. Hoogtepunten van de dag: De 7,5 km die Sarissa samen met Andrea om zes uur 's ochtends heeft hardgelopen. Andrea's Nederlandse Appeltaart. HEERLIJK! En 's avonds hadden we een echte Surinaamse bbq van Winnie (zoon van huisbaas). De stroom viel echter twee keer uit, dus wat we eigenlijk gegeten hebben weten we niet. Het was als het goed is kip die naar spareribs smaakte en nasi. Ook genoten we van onze eerste Borgoe-cola. Dat was dus lekker slapen daarna.
20 oktober
's Ochtends hadden we een afspraak bij de JTV waaruit bleek dat we waarschijnlijk vrijdag echt slag kunnen gaan. GOED NIEUWS! De rest van de dag werd gevuld met tandartsbezoek. Bij één van onze bezoeken werden we zowaar herkend! De tandarts vertelde dat hij ons op tv had gezien bij het interview over Dentalcare everywhere in Boto Pasi. Helaas kunnen wij dit fragment niet terug vinden anders hadden we het graag met jullie gedeeld.
21 oktober
De hele dag werd wederom gevuld met tandartsenbezoek, maar we beginnen inmiddels al wel resultaten te zien. We hebben inmiddels 44 vragenlijsten verspreid en bijna de helft al weer opgehaald. Ook hebben we al zes interviews afgenomen. 's Avonds ging Reinie met Leonie en Andrea baantjes trekken in het zwembad, want al dat fietsen in 35 graden is uiteraard nog niet genoeg beweging op een dag.
Dit keer niet veel foto's, maar toch het bekijken waard!
Reinie was vandaag jarig, maar toch waren we vandaag weer lekker bezig met ons onderzoek. Een aantal interviews, hier een tandarts, daar een tandarts en voor we het wisten was de middag al weer voorbij. Om een beetje in de verjaardagsstemming te blijven haalden we een McFlurry bij de McDonalds. Daarnaast hadden we in de avond een gezellige bbq gepland om de verjaardag te vieren. Wij hadden voor stokbrood, salade en hamburgers gezorgd. De rest nam z'n eigen vlees en drinken mee. Het was een erg gezellige avond en Reinie voelde zich toch nog een beetje jarig.
18 oktober
Suzanne (dentalcare everywhere) kwam ons al vroeg in de ochtend opzoeken, zodat ze met ons haar laatste dag in Paramaribo kon doorbrengen. We lieten haar de Grote Markt zien, genoten van een schaafijs op de hoek van de straat en aten deze op bij de Waterkant. Uiteraard kon een bezoek aan I Love Su niet ontbreken. Als afsluiting lunchten we bij Zus & Zo waar we nog lekker napraten over Boto Pasi. 's Avonds is Sarissa met de bakra's (als verkorte versie van 'Groep Nederlandse vrienden/studenten') gaan weerwolven. Echt lachen, een leuk, maar frustrerend, spel. Reinie chillde een avondje op de bank met Netflix.
19 oktober
Deze dag is in één woord samen te vatten: studiedag. We zullen er ook niet meer woorden aan verspillen. Hoogtepunten van de dag: De 7,5 km die Sarissa samen met Andrea om zes uur 's ochtends heeft hardgelopen. Andrea's Nederlandse Appeltaart. HEERLIJK! En 's avonds hadden we een echte Surinaamse bbq van Winnie (zoon van huisbaas). De stroom viel echter twee keer uit, dus wat we eigenlijk gegeten hebben weten we niet. Het was als het goed is kip die naar spareribs smaakte en nasi. Ook genoten we van onze eerste Borgoe-cola. Dat was dus lekker slapen daarna.
20 oktober
's Ochtends hadden we een afspraak bij de JTV waaruit bleek dat we waarschijnlijk vrijdag echt slag kunnen gaan. GOED NIEUWS! De rest van de dag werd gevuld met tandartsbezoek. Bij één van onze bezoeken werden we zowaar herkend! De tandarts vertelde dat hij ons op tv had gezien bij het interview over Dentalcare everywhere in Boto Pasi. Helaas kunnen wij dit fragment niet terug vinden anders hadden we het graag met jullie gedeeld.
21 oktober
De hele dag werd wederom gevuld met tandartsenbezoek, maar we beginnen inmiddels al wel resultaten te zien. We hebben inmiddels 44 vragenlijsten verspreid en bijna de helft al weer opgehaald. Ook hebben we al zes interviews afgenomen. 's Avonds ging Reinie met Leonie en Andrea baantjes trekken in het zwembad, want al dat fietsen in 35 graden is uiteraard nog niet genoeg beweging op een dag.
Dit keer niet veel foto's, maar toch het bekijken waard!
donderdag 16 oktober 2014
Peperpot en Botopasi
Peperpot (11 okt)
Met een groep van 25 Nederlanders zijn we op de fiets in een lange sliert achter elkaar vertrokken naar Peperpot. De Surinamers zullen hun ogen uitgekeken hebben! Na 1 km fietsen laadden we onze fietsen over op een boot, want we moesten naar de overkant van de Suriname rivier. Aan de overkant aangekomen konden we verder met onze tocht van ongeveer 12 km. De zweetdruppels liepen over ons hele lichaam, maar het was het waard.
Peperpot is een voormalige koffieplantage, waar je nu door heen kunt wandelen of fietsen om de prachtige natuur te bekijken. De jungle heeft de plantage namelijk helemaal overwoekerd. We hoopten kapucijnapen (keskesi's) of luiaarden te zien, maar helaas. Was ook niet te verwachten met zo'n grote groep ;).
Na de tocht zijn we met een gedeelte van onze vaste groep gaan afkoelen in het zwembad en hebben we daarna met z'n allen roti gegeten. Het was weer een TOP dag!
Botopasi (12-16 okt)
Wauw wat een prachtige, indrukwekkende dagen! Samen met tandarts Terborg, Suzanne en Wouter (tandarts) zijn we gereisd naar Botopasi om daar kinderen tandheelkundige hulp te bieden. De reis bestond uit een autorit van 3 uur en daarna nog 3 uur met de boot. Dit lijkt lang, maar de tijd vloog voorbij. We hadden elkaar genoeg te vertellen en de omgeving was prachtig.
Toen we aankwamen bij Hotel Botpasi werden we hartelijk ontvangen door Corry, de eigenaresse. Zij heeft ons tijdens ons verblijf enorm ondersteund door het geven van elektriciteit en boottochtjes om de kinderen te halen en te brengen. Daarnaast wist zij veel van de omgeving en de lokale bevolking.
Wouter en Suzanne werken samen voor Dentalcare Everywhere, een particuliere stichting opgezet door Wouter Vriesman. Ze bieden gratis tandheelkundige hulp aan kinderen in gebieden waar deze hulp niet of nauwelijks aanwezig is. De afgelopen vier jaar zijn ze werkzaam geweest in Marokko en nu voor het eerst in Suriname. Naijb Amali heeft meegewerkt aan het project in Marokko en het is toen ook op tv geweest met het programma ' Waar is de Mol'. We waren vereerd dat wij deel uit mochten maken van hun project. We hebben ervaringen opgedaan die we nooit zullen vergeten.
Op de eerste dag zijn we naar de basisschool op Botopasi gegaan om de kinderen te ontmoeten. We hebben alle kinderen (190) gescreend op de ernst (goed, redelijk en slecht) van de gebitstoestand en poetsinstructies gegeven. Het was in het begin erg lastig om een onderscheid te maken tussen redelijk en slecht, omdat het in onze ogen bijna allemaal slecht was. We zouden ze het liefst allemaal behandelen, maar dat is niet mogelijk. Alleen de allerslechtste (waarbij de permanente dentitie was aangetast) konden we meenemen naar de overkant om tandheelkundige hulp te bieden. Onze tandheelkundige hulp bestond uit het polijsten, fluorideren en sealen van de tanden en kiezen, aanbrengen van ART restoraties en het verwijderen van kiezen en wortelresten.
Het viel ons op dat de kinderen hier de behandelingen beter verdraagden dan onze ervaringen in Nederland. De kinderen werkten goed mee tijdens de behandelingen en lieten veel toe zonder erg tegen te stribbelen.
Het behandelen van de kinderen gaf ons een goed gevoel, maar met de juiste preventie en mondhygiëne had veel van onze behandelingen voorkomen kunnen worden. Daarom hebben we ook veel tijd besteed aan het instrueren van de juffen over het belang van poetsen en hoe dit gedaan moet worden. Daarnaast hebben we ze voldoende tandenborstels en tandpasta's aangeboden.
Naast het bieden van tandheelkundige zorg hebben wij ook van de omgeving genoten. We hebben een bezoek gebracht aan het Marron museum, het dorp Botopasi en Kamaloea en het eiland Danpaati. De dorpen zijn erg primitief en hebben hun eigen kapitein en tradities. Het was erg mooi te zien hoe de bevolking daar samenleeft en voor elkaar zorgt. Het eiland Danpaati is een resort met een erg luxe uitstraling, waardoor wij het minder interessant vonden. Wel had het een heerlijk strand waar we konden afkoelen. Tijdens deze bezoeken werden we rondgeleid door Aien die, geboren en getogen in Botopasi, ons er veel over kon vertellen. Aien werd ook onderdeel van ons team tijdens het uitvoeren van de behandeling door het maken van prachtige foto's en verwende ons met heerlijke kokosnoten.
Tot slot zorgde hij voor avond entertainment bestaande uit een gezellig kampvuur en een spannende kaaimannentocht.
We hopen dat jullie ons enthousiasme kunnen ervaren in ons verhaal. Wij hebben genoten en zijn blij dat deze ervaring ons niet meer kan worden afgenomen.
Tandarts Terborg (Roel), Wouter, Suus, Corry en Aien heel erg bedankt!
Voor meer info over het hotel en de stichting kunnen jullie kijken op:
www.botopasi.com en www.dentalcareeverywhere.nl
Vergeet de foto's niet!
Met een groep van 25 Nederlanders zijn we op de fiets in een lange sliert achter elkaar vertrokken naar Peperpot. De Surinamers zullen hun ogen uitgekeken hebben! Na 1 km fietsen laadden we onze fietsen over op een boot, want we moesten naar de overkant van de Suriname rivier. Aan de overkant aangekomen konden we verder met onze tocht van ongeveer 12 km. De zweetdruppels liepen over ons hele lichaam, maar het was het waard.
Peperpot is een voormalige koffieplantage, waar je nu door heen kunt wandelen of fietsen om de prachtige natuur te bekijken. De jungle heeft de plantage namelijk helemaal overwoekerd. We hoopten kapucijnapen (keskesi's) of luiaarden te zien, maar helaas. Was ook niet te verwachten met zo'n grote groep ;).
Na de tocht zijn we met een gedeelte van onze vaste groep gaan afkoelen in het zwembad en hebben we daarna met z'n allen roti gegeten. Het was weer een TOP dag!
Botopasi (12-16 okt)
Wauw wat een prachtige, indrukwekkende dagen! Samen met tandarts Terborg, Suzanne en Wouter (tandarts) zijn we gereisd naar Botopasi om daar kinderen tandheelkundige hulp te bieden. De reis bestond uit een autorit van 3 uur en daarna nog 3 uur met de boot. Dit lijkt lang, maar de tijd vloog voorbij. We hadden elkaar genoeg te vertellen en de omgeving was prachtig.
Toen we aankwamen bij Hotel Botpasi werden we hartelijk ontvangen door Corry, de eigenaresse. Zij heeft ons tijdens ons verblijf enorm ondersteund door het geven van elektriciteit en boottochtjes om de kinderen te halen en te brengen. Daarnaast wist zij veel van de omgeving en de lokale bevolking.
Wouter en Suzanne werken samen voor Dentalcare Everywhere, een particuliere stichting opgezet door Wouter Vriesman. Ze bieden gratis tandheelkundige hulp aan kinderen in gebieden waar deze hulp niet of nauwelijks aanwezig is. De afgelopen vier jaar zijn ze werkzaam geweest in Marokko en nu voor het eerst in Suriname. Naijb Amali heeft meegewerkt aan het project in Marokko en het is toen ook op tv geweest met het programma ' Waar is de Mol'. We waren vereerd dat wij deel uit mochten maken van hun project. We hebben ervaringen opgedaan die we nooit zullen vergeten.
Op de eerste dag zijn we naar de basisschool op Botopasi gegaan om de kinderen te ontmoeten. We hebben alle kinderen (190) gescreend op de ernst (goed, redelijk en slecht) van de gebitstoestand en poetsinstructies gegeven. Het was in het begin erg lastig om een onderscheid te maken tussen redelijk en slecht, omdat het in onze ogen bijna allemaal slecht was. We zouden ze het liefst allemaal behandelen, maar dat is niet mogelijk. Alleen de allerslechtste (waarbij de permanente dentitie was aangetast) konden we meenemen naar de overkant om tandheelkundige hulp te bieden. Onze tandheelkundige hulp bestond uit het polijsten, fluorideren en sealen van de tanden en kiezen, aanbrengen van ART restoraties en het verwijderen van kiezen en wortelresten.
Het viel ons op dat de kinderen hier de behandelingen beter verdraagden dan onze ervaringen in Nederland. De kinderen werkten goed mee tijdens de behandelingen en lieten veel toe zonder erg tegen te stribbelen.
Het behandelen van de kinderen gaf ons een goed gevoel, maar met de juiste preventie en mondhygiëne had veel van onze behandelingen voorkomen kunnen worden. Daarom hebben we ook veel tijd besteed aan het instrueren van de juffen over het belang van poetsen en hoe dit gedaan moet worden. Daarnaast hebben we ze voldoende tandenborstels en tandpasta's aangeboden.
Naast het bieden van tandheelkundige zorg hebben wij ook van de omgeving genoten. We hebben een bezoek gebracht aan het Marron museum, het dorp Botopasi en Kamaloea en het eiland Danpaati. De dorpen zijn erg primitief en hebben hun eigen kapitein en tradities. Het was erg mooi te zien hoe de bevolking daar samenleeft en voor elkaar zorgt. Het eiland Danpaati is een resort met een erg luxe uitstraling, waardoor wij het minder interessant vonden. Wel had het een heerlijk strand waar we konden afkoelen. Tijdens deze bezoeken werden we rondgeleid door Aien die, geboren en getogen in Botopasi, ons er veel over kon vertellen. Aien werd ook onderdeel van ons team tijdens het uitvoeren van de behandeling door het maken van prachtige foto's en verwende ons met heerlijke kokosnoten.
Tot slot zorgde hij voor avond entertainment bestaande uit een gezellig kampvuur en een spannende kaaimannentocht.
We hopen dat jullie ons enthousiasme kunnen ervaren in ons verhaal. Wij hebben genoten en zijn blij dat deze ervaring ons niet meer kan worden afgenomen.
Tandarts Terborg (Roel), Wouter, Suus, Corry en Aien heel erg bedankt!
Voor meer info over het hotel en de stichting kunnen jullie kijken op:
www.botopasi.com en www.dentalcareeverywhere.nl
Vergeet de foto's niet!
vrijdag 10 oktober 2014
Alweer een week in Paramaribo!
Vandaag zijn we alweer een week in Paramaribo. De tijd vliegt voorbij! De afgelopen dagen hebben we hard gewerkt aan ons onderzoek. Op de fiets zijn we heel Paramaribo doorgegaan om bij alle tandartsen vragenlijsten af te geven. Dit betekent dus veel zweten en nog steeds af en toe verdwalen. De wegen zijn hier ook niet zo goed geasfalteerd als in Nederland, waardoor Reinie bij het afgeven van de eerste vragenlijst haar fiets al een lekke band opliep. Gelukkig kon Sarissa nog wel doorgaan. Het is erg leuk om langs de praktijken te gaan en verschillende tandartsen te spreken. Ze zijn erg aardig en allemaal bereid om aan ons onderzoek mee te werken. Tot nu toe hebben we al 30 vragenlijsten verspreid en 2 interviews afgenomen. Dus we zijn goed op weg!
Naast het werken aan het onderzoek is er natuurlijk ook genoeg tijd voor andere sportieve activiteiten en ontspanning. Zo is Sarissa samen met Andrea gaan hardlopen en met een deel van ons inmiddels ontstane vriendengroep gaan zwemmen. Het hardlopen is hier 10 keer zwaarder dus na 3,5 km was ze er wel klaar mee. Reinie heeft heerlijk liggen chillen in de hangmat met een boekje.
Ook is Sarissa voor de eerste keer meegegaan met de partybus met als eindbestemming een poolparty. Een unieke ervaring!
Vandaag (10-10) is een nationale feestdag in Suriname, de dag van de Marrons. Het is een belangrijke herdenkingsdag voor de Marrons uit Suriname en Frans-Guyana. Om dit te vieren waren er allemaal eettentjes in de Palmentuin en op het Onafhankelijkheidsplein. Hier hebben wij genoten van ons eerste echt Surinaamse gerecht, genaamd POM. Waaruit het bestaat weet ik niet, maar lekker was het wel.
Morgen staat er nog een fietstochtje (25km) naar Peperpot gepland en dan zullen we zondag vertrekken naar het binnenland (Botopasi)!
Vergeet de nieuwe 'kiekjes' niet te bekijken!
Naast het werken aan het onderzoek is er natuurlijk ook genoeg tijd voor andere sportieve activiteiten en ontspanning. Zo is Sarissa samen met Andrea gaan hardlopen en met een deel van ons inmiddels ontstane vriendengroep gaan zwemmen. Het hardlopen is hier 10 keer zwaarder dus na 3,5 km was ze er wel klaar mee. Reinie heeft heerlijk liggen chillen in de hangmat met een boekje.
Ook is Sarissa voor de eerste keer meegegaan met de partybus met als eindbestemming een poolparty. Een unieke ervaring!
Vandaag (10-10) is een nationale feestdag in Suriname, de dag van de Marrons. Het is een belangrijke herdenkingsdag voor de Marrons uit Suriname en Frans-Guyana. Om dit te vieren waren er allemaal eettentjes in de Palmentuin en op het Onafhankelijkheidsplein. Hier hebben wij genoten van ons eerste echt Surinaamse gerecht, genaamd POM. Waaruit het bestaat weet ik niet, maar lekker was het wel.
Morgen staat er nog een fietstochtje (25km) naar Peperpot gepland en dan zullen we zondag vertrekken naar het binnenland (Botopasi)!
Vergeet de nieuwe 'kiekjes' niet te bekijken!
maandag 6 oktober 2014
al weer vier daagjes weg
We zijn hier nu al vier dagen en beginnen nu dan eindelijk aan de warmte en het tijdverschil te wennen. Natuurlijk hebben we wel de behoefte om af en toe af te koelen dus zijn we eergister (4-10) op zoek gegaan naar een zwembad. We vonden een groot 50 meter zwembad, waar we beiden heerlijk baantjes hebben kunnen trekken. In het zwembad voel je je wel een buitenstaander tussen alle Surinamers. Je wordt heel erg bekeken,twee van de slanke bleekscheten. Gelukkig beginnen wij langzaam ook een kleurtje te krijgen.
Gister (5-10) begonnen we de dag met een wandeling langs de markt waar ze bergen met fruit verkochten. We hebben beide een aantal mango's gekochten. En we kunnen jullie vertellen, ze smaken hier tien keer lekkerder dan in NL. De rest van de dag hebben wij samen met een groep Nederlandse studenten een uitje gemaakt naar Overbridge. We hadden een bus gehuurd voor 30 personen, die ons heen-en-terug bracht. Ideaal geregeld! Overbridge is een soort strand wat je het echte Robinson gevoel geeft, alleen is het water niet mooi helder blauw maar bruin. Op het strand staan allemaal hutjes gemaakt van bananenbladeren waaronder je bijvoorbeeld je hangmat kunt hangen.
Als echte Nederlanders hebben we in het water een potje trefbal gespeeld en daarna zijn we gaan bakken op het strand. Op dat moment dachten we deze dag kan niet meer beter worden, maar het bleek toch anders te zijn. Iemand had op de een of andere manier een speedboot geregeld. Te gaaf! De boot ging super snel, de muziek stond lekker hard en we waren met z'n alle aan het genieten. NU was deze dag echt compleet.
Vandaag (6-10) besloten we te starten met ons onderzoek en de stage bij de JTV te gaan regelen. Het acclimatiseren had lang genoeg geduurd. Toen we bij de JTV aankwamen bleek onze begeleider er al wel te zijn, echter werden we pas een uur later ontvangen. Maar we zaten mooi op een bankje in de schaduw te wachten. Tijdens het gesprek kwam naar voren dat we waarschijnlijk pas op z'n vroegst over drie weken er terecht kunnen. Beetje een tegenvaller, maar genoeg andere dingen te doen. Zo hebben we vandaag contact gehad met tandarts Terborg en gaan we waarschijnlijk van zondag tot en met donderdag het binnenland in om daar aan de slag te gaan als tandarts. Morgen hebben we afspraak staan met de tandarts, dus jullie horen snel de details.
Natuurlijk hebben we gedurende deze dagen weer wat leuke kiekjes, dus vergeet ze niet te bekijken!
Als echte Nederlanders hebben we in het water een potje trefbal gespeeld en daarna zijn we gaan bakken op het strand. Op dat moment dachten we deze dag kan niet meer beter worden, maar het bleek toch anders te zijn. Iemand had op de een of andere manier een speedboot geregeld. Te gaaf! De boot ging super snel, de muziek stond lekker hard en we waren met z'n alle aan het genieten. NU was deze dag echt compleet.
Vandaag (6-10) besloten we te starten met ons onderzoek en de stage bij de JTV te gaan regelen. Het acclimatiseren had lang genoeg geduurd. Toen we bij de JTV aankwamen bleek onze begeleider er al wel te zijn, echter werden we pas een uur later ontvangen. Maar we zaten mooi op een bankje in de schaduw te wachten. Tijdens het gesprek kwam naar voren dat we waarschijnlijk pas op z'n vroegst over drie weken er terecht kunnen. Beetje een tegenvaller, maar genoeg andere dingen te doen. Zo hebben we vandaag contact gehad met tandarts Terborg en gaan we waarschijnlijk van zondag tot en met donderdag het binnenland in om daar aan de slag te gaan als tandarts. Morgen hebben we afspraak staan met de tandarts, dus jullie horen snel de details.
Natuurlijk hebben we gedurende deze dagen weer wat leuke kiekjes, dus vergeet ze niet te bekijken!
zaterdag 4 oktober 2014
Reis en eerste dag
De reis
De wekker ging op onze vertrekdag om zes uur zodat we om een uurtje of half acht op Schiphol zouden zijn. We werden uitgezwaaid door onze familie en vrienden. Dit afscheid was raar en maakte het vertrek definitief en we zullen ze gaan missen. Bij de gate moesten we een half uur langer wachten, maar dat maakte niet uit, want de Surinamers hadden ons genoeg te vertellen over hun prachtige land. Uiteindelijk stegen we om twaalf uur op. In het vliegtuig kwamen we er gelijk achter dat Surinamers erg veel van praten en eten houden. Ze stonden in groepjes met elkaar te kletsen en we kregen gedurende de vlucht voldoende eten en drinken. Zo hadden we onze eerste röti met kip al achter onze kiezen voordat we in Suriname waren. Deze was overigens niet heel erg lekker. We hopen later betere te proeven. We hadden in het vliegtuig ook een beroemdheid, nl Sabrina Starke met band. Zij gaat in Paramaribo over een paar weken een concert geven. We vermaakten onszelf met films waardoor de tijd voor Sarissa voorbij vloog en voor Reinie wat dragelijker werd. De laatste twee uur van de vlucht was er veel turbulentie dus toen werd het tijd om te landen. Om half vier landden we op Surinaamse bodem en werden we omarmd door een bloedhete deken. Ons vliegtuig was het enige vliegtuig wat op dit kleine vliegveldje stond en alles ging op Surinaams tempo. Dat hield in dat we anderhalf uur bij de douane hebben moeten wachten voor een stempel. Door dit lange wachten konden we wel gelijk bij onze koffers en meteen een taxi pakken naar Paramaribo.
Na een uur rijden kwam we aan bij onze woning en dat er nogal verlaten bij stond. We schrokken hiervan, echter na vijf minuten deed Eline (onze huisbaas) de deur open en werden we hartelijk ontvangen. Ze stelde ons voor aan onze andere huisgenoot, Andrea, een diëtiste uit Nederland. Zij heeft voor ons pannenkoeken gebakken die we samen hebben opgegeten en daarna zijn we om half negen naar bed gegaan.
Dag 1 (3-10)
Sarissa werd om zes uur wakker dus heeft Andrea vergezeld bij haar ontbijt, want die moest om zeven uur al werken. Reinie werd om acht uur wakker en toen zij ook het hele ritueel van zonnebrand en anti-muggespray had gedaan gingen we de stad verkennen. We begonnen bij de bank en daarna liepen we door naar het Onafhankelijkheidsplein en de palmentuin. Het was heet (34 gr) waardoor we ook op z'n tijd even moesten zitten en veel water moesten drinken. Na dit culturele uitstapje zijn we de winkels en de McDonalds op gaan zoeken. Sarissa wilde graag weten welke McFlurry ze hier hebben. De keuze was teleurstellend (M&Ms en een zwarte poederspul zonder naam). Ook was het verrassend dat de McDonalds om elf uur al bomvol zat. Het was voor ons gevoel drie uur, dus dit was een rare gewaarwording. Door deze wandeling en hitte waren we al best wel uitgeput waardoor we besloten alleen nog even vers fruit te halen en vervolgens naar huis te lopen. Alleen dit laatste deel verliep iets anders dan verwacht....we waren verdwaald. Als eerste besloten we op gevoel te gaan lopen, maar dat bleek al snel niet zo'n succes. Uiteindelijk hebben twee politieagenten ons de weg gewezen. Aan het eind van de middag hebben we nog een Surinaams sim-kaart gekocht zodat we Jopie konden bellen voor een fiets. Eén fiets was ons al ter beschikking gesteld door Eline. Op deze fiets gingen we met z'n tweeën al links fietstend in een stad zonder verkeersregels de tweede fiets ophalen. Sarissa heeft al een hekel aan fietsen in Amsterdam, maar dit was helemaal een ramp.
's Avonds zijn met een groep Nederlandse studenten gaan eten bij Bar Zuid. Het was leuk en gezellig andere studenten te leren kennen en hun verhalen te horen. Zij gingen daarna nog met de partybus op pad, echter namen wij de taxi naar huis omdat wij nog op Nederlands schema zaten.
Dit weekend doen we nog rustig aan. Maandag zullen we starten met ons onderzoek en de JTV bezoeken voor onze stage. Foto's van de afgelopen dagen zijn te vinden bij 'Foto's'. We houden jullie op de hoogte!
De wekker ging op onze vertrekdag om zes uur zodat we om een uurtje of half acht op Schiphol zouden zijn. We werden uitgezwaaid door onze familie en vrienden. Dit afscheid was raar en maakte het vertrek definitief en we zullen ze gaan missen. Bij de gate moesten we een half uur langer wachten, maar dat maakte niet uit, want de Surinamers hadden ons genoeg te vertellen over hun prachtige land. Uiteindelijk stegen we om twaalf uur op. In het vliegtuig kwamen we er gelijk achter dat Surinamers erg veel van praten en eten houden. Ze stonden in groepjes met elkaar te kletsen en we kregen gedurende de vlucht voldoende eten en drinken. Zo hadden we onze eerste röti met kip al achter onze kiezen voordat we in Suriname waren. Deze was overigens niet heel erg lekker. We hopen later betere te proeven. We hadden in het vliegtuig ook een beroemdheid, nl Sabrina Starke met band. Zij gaat in Paramaribo over een paar weken een concert geven. We vermaakten onszelf met films waardoor de tijd voor Sarissa voorbij vloog en voor Reinie wat dragelijker werd. De laatste twee uur van de vlucht was er veel turbulentie dus toen werd het tijd om te landen. Om half vier landden we op Surinaamse bodem en werden we omarmd door een bloedhete deken. Ons vliegtuig was het enige vliegtuig wat op dit kleine vliegveldje stond en alles ging op Surinaams tempo. Dat hield in dat we anderhalf uur bij de douane hebben moeten wachten voor een stempel. Door dit lange wachten konden we wel gelijk bij onze koffers en meteen een taxi pakken naar Paramaribo.
Na een uur rijden kwam we aan bij onze woning en dat er nogal verlaten bij stond. We schrokken hiervan, echter na vijf minuten deed Eline (onze huisbaas) de deur open en werden we hartelijk ontvangen. Ze stelde ons voor aan onze andere huisgenoot, Andrea, een diëtiste uit Nederland. Zij heeft voor ons pannenkoeken gebakken die we samen hebben opgegeten en daarna zijn we om half negen naar bed gegaan.
Dag 1 (3-10)
Sarissa werd om zes uur wakker dus heeft Andrea vergezeld bij haar ontbijt, want die moest om zeven uur al werken. Reinie werd om acht uur wakker en toen zij ook het hele ritueel van zonnebrand en anti-muggespray had gedaan gingen we de stad verkennen. We begonnen bij de bank en daarna liepen we door naar het Onafhankelijkheidsplein en de palmentuin. Het was heet (34 gr) waardoor we ook op z'n tijd even moesten zitten en veel water moesten drinken. Na dit culturele uitstapje zijn we de winkels en de McDonalds op gaan zoeken. Sarissa wilde graag weten welke McFlurry ze hier hebben. De keuze was teleurstellend (M&Ms en een zwarte poederspul zonder naam). Ook was het verrassend dat de McDonalds om elf uur al bomvol zat. Het was voor ons gevoel drie uur, dus dit was een rare gewaarwording. Door deze wandeling en hitte waren we al best wel uitgeput waardoor we besloten alleen nog even vers fruit te halen en vervolgens naar huis te lopen. Alleen dit laatste deel verliep iets anders dan verwacht....we waren verdwaald. Als eerste besloten we op gevoel te gaan lopen, maar dat bleek al snel niet zo'n succes. Uiteindelijk hebben twee politieagenten ons de weg gewezen. Aan het eind van de middag hebben we nog een Surinaams sim-kaart gekocht zodat we Jopie konden bellen voor een fiets. Eén fiets was ons al ter beschikking gesteld door Eline. Op deze fiets gingen we met z'n tweeën al links fietstend in een stad zonder verkeersregels de tweede fiets ophalen. Sarissa heeft al een hekel aan fietsen in Amsterdam, maar dit was helemaal een ramp.
's Avonds zijn met een groep Nederlandse studenten gaan eten bij Bar Zuid. Het was leuk en gezellig andere studenten te leren kennen en hun verhalen te horen. Zij gingen daarna nog met de partybus op pad, echter namen wij de taxi naar huis omdat wij nog op Nederlands schema zaten.
Dit weekend doen we nog rustig aan. Maandag zullen we starten met ons onderzoek en de JTV bezoeken voor onze stage. Foto's van de afgelopen dagen zijn te vinden bij 'Foto's'. We houden jullie op de hoogte!
woensdag 1 oktober 2014
Laatste dagje in Nederland
Onze laatste dag in Nederland is aangebroken. Morgen zullen we dan eindelijk vertrekken naar het heerlijk warme Suriname en zal het grote avontuur gaan beginnen. We weten nog niet goed wat ons te wachten staat, maar weten heel goed wat we in Suriname willen gaan doen. We hopen aan veel kinderen tandheelkundige hulp te kunnen bieden , tandartsen in Paramaribo te ondervragen over hun behandelingen en daarnaast veel van het land Suriname te kunnen zien.
Vandaag zullen we voor de laatste keer onze koffers checken en natuurlijk afscheid nemen van familie en vrienden, die we heel erg gaan missen!
We zullen jullie zo spoedig laten weten hoe onze vlucht naar Suriname is verlopen en wat onze eerste indruk van Suriname is.
Tot snel!
Liefs,
Sarissa en Reinie
Vandaag zullen we voor de laatste keer onze koffers checken en natuurlijk afscheid nemen van familie en vrienden, die we heel erg gaan missen!
We zullen jullie zo spoedig laten weten hoe onze vlucht naar Suriname is verlopen en wat onze eerste indruk van Suriname is.
Tot snel!
Liefs,
Sarissa en Reinie
dinsdag 9 september 2014
Aftellen!
Abonneren op:
Posts (Atom)